Sonata

Sonata (lat. i ita. sonare = zvučati) jeste muzički oblik koji se obično koristi u prvom stavku klasičnih djela. Nastala je iz binarnog oblika u baroknoj muzici, a dalje je razvijena kroz djela manhajmske škole. Dobila je istaknuto mjesto u djelima Josepha Haydna, Wolfganga Amadeusa Mozarta i Ludwiga van Beethovena.

Riječ sonata također se koristi pri imenovanju samostalnog instrumentalnog djela relativno velikih razmjera.

Muzičko djelo sonatnog oblika može se podijeliti u tri dijela: ekspozicija, razvoj i rekapitulacija.

Sonatni oblik razvijen je u kasnom 18. vijeku u srednjoj Evropi, a temelji se na obimnom planu koji uključuje modulaciju ili promjenu ključa, daleko od glavnog ključa na kojem je djelo zasnovano.^[1]

1. ^ Greška kod citiranja: Nevaljana oznaka <ref>; nije naveden tekst za reference s imenom cp