Jan Bok

Jan Bok, nim. Johannes (Hans abo Hanns) Bock, łat. Johannes Bocatius (roź. 25. decembra 1569 we Wětošowje; wum. 12. nowembra 1621 w Uherskim Broźe) jo był dolnoserbski humanist, politikaŕ, pedagog a basnikaŕ.

Wón jo se w lěśe 1569 ako syn pśekupca a šołty Pětša Boka z Wětošowa naroźił^[1]. Jo studěrował w Drježdźanach, pón teke we Wittenbergu, źož jogo wucabnik jo był Serb a kurwjerchojski gójc Kaspar Peuker.

Jan Bok jo źěłał mjazy drugim w Prešowje a w Košicach, źož wót lěta 1599 jo nawjedował ewangelsku šulu. Jo źěłał teke ako politikaŕ a diplomat za hungorskego groba Stephana Bocskai.

Wón jo napisał wěcej ako 40 literariskich źěłow. Ako basnikaŕ jo Bok dojśpił taku cesć a pśipoznaśe, až habsburski kejžor Rudolf II. jo go z titelom poeta laureatus caesareus pócesćił.

1. ↑ Peter Kunze, Serby w Dolnej Łužycy, Podstupim 2001, b. 26.