Bazalto

Bazalto estas vulkana, plej ofte nigra rokaĵo, kiu konsistas el mikso el fer- kaj magnezi-silikato, oliveno, pirokseno kaj plagioklazo. Se lafo malvarmiĝas ne malofte formiĝas plurangulaj metrojn longaj bazaltaj kolonoj en rekta angulo kun la malvarmiĝanta surfaco.

La fundo de ĉiuj oceanoj konsistas el bazalto.

Oni povas uzi ĝin por pavumo de stratoj, sed oni povas produkti el ĝi bazaltajn faserojn je 1400 °C, kiam ĝi fandiĝas. Tiu praktika uzeblo estas la intereso por arkitekto Azorín. Laŭ Francisko Azorín bazalto estas Vulkana ŝtono nigreverda, tre malmola, uzata por konstruo.^[1] Kaj li indikas etimologion el Basan, propra nomo de palestina regiono, kaj el tio el greka basanites kaj latina basaltes.^[2]

1. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 34.
2. ↑ Azorín, samloke.