Betono

Betono estas konstrumaterialo, kiu estiĝas per firmiĝo de ligento en miksaĵo kun ŝtonaro aŭ alia volumenaĵo kaj kun pluaj komponantoj. Kiel ligento plej ofte aperas cemento. Post unu horo ĝis 10 horoj, la betona miksaĵo koagulas (perdas siajn plastajn trajtojn). Tiam la miksaĵo malmoliĝas kaj plifortiĝas.

Laŭ Francisko Azorín betono estas Fluida miksaĵo el ŝtonetoj kaj mortero.^[1] Kaj li indikas etimologion el latina bitumen (bitumo). Same li proponas diversajn rilatajn esprimojn, kiaj betoni, gipsa betono, kalka betono, skoria betono, gruza betono, brikpeca betono, muldita betono, prembetono, akvoza betono, subkvalita betono kaj solidiĝanta betono.^[2]

Betonmiksaĵo estas meĥanike intermiksitaj komponantoj de betono (cemento, ŝtonaro, akvo, ev. ingredienco aù adjuvanto ) antaŭ enmeto, kompaktigo kaj komenco de firmiĝo, ĉe cementbetonoj antaŭ komenco de hardiĝo de cemento en la miksaĵo. Komponanto de betonmiksaĵo estas ankaŭ betonada akvo, kaze de ligento bazita je morteraĵo, ekzemple cemento. Pigmento ankaŭ foje aldonitas por obteni apartan koloron.

1. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo kaj metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 35.
2. ↑ Azorín, samloke.