Epoko de Edo

; Historio de Japanio
	Prahistoria Japanio 35.000– 538 a.K. Japania paleolitiko 35.000–10.000 a.K.; Ĵomon-epoko 10.000–300 a.K.; Jajoi-epoko 300 a.K.–250 p.K.; Kofun-epoko (parto de Jamato) 250–538; ; Antikva Japanio Asuka-epoko (parto de Jamato) 538–710; Nara-epoko 710–794; Heian-epoko 794–1185; ; Ĉusej Kamakuro-epoko 1185–1333; Muromaĉi-epoko 1336–1573; Sengoku-epoko; ; Kinsej Azuĉi-momojama-epoko 1568–1603; Edo-epoko 1603–1868; ; Nuntempaj epokoj Meiĵi-epoko 1868–1912; Taiŝo-epoko 1912–1926; Ŝoŭa-epoko 1926–1989; ; Gendaj Heisei-epoko 1989–2019; Reiva-epoko 2019–nuntempo; ;
	Glosaro Japana Imperio; Japania mono; ;

Ĉi tiu artikolo temas pri epoko de japana historio. Koncerne aliajn signifojn aliru la apartigilon EDO.

Seimon Ishibashi-ponto de la malnova Edo

La epoko de Edo (japane: 江戸時代 [edo ĝidai]) estas la epoko de la japana historio inter 1603 kaj 1868. Ĝi estas unu el la 14 tradiciaj epokoj de la japana historio kaj nomita laŭ la tiama efektiva ĉefurbo, Edo (la nuna Tokio).

Ĝi estas la plej longa seninterrompa pacperiodo de iu ajn lando en la moderna mondo.

Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Epoko de Edo

Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.