Fritz Haber

Fritz Haber
Nobel-premiito
Persona informo
Fritz Haber
Naskiĝo	9-an de decembro 1868 (1868-12-09) en Breslaŭo, Prusio
Morto	29-an de januaro 1934 (1934-01-29) (65-jaraĝa) en Bazelo
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	Korinfarkto vd
Tombo	Friedhof am Hörnli (en) vd
Religio	luteranismo • judismo • kristanismo vd
Etno	ĥasidismo vd
Lingvoj	germana vd
Loĝloko	Kembriĝo • Karlsruhe • Usono vd
Ŝtataneco	Germana Imperiestra Regno Vajmara Respubliko Reĝlando Prusio vd
Alma mater	Universitato de Hajdelbergo (1886–1891) Teknologia Universitato Berlino (1886–1891) Humboldt-Universitato en Berlino (1886–1891) Svisa Federacia Instituto pri Teknologio Zuriko Johanneum Breslau (en) Elisabet-Gymnasium (en) vd
Memorigilo
Familio
Edz(in)o	Charlotte Haber (en) (1917–1927) Clara Immerwahr (1901–1915) vd
Infanoj	Hermann Haber (en)  ( Clara Immerwahr) Ludwig F. Haber (en) vd
Profesio
Okupo	kemiisto akademiulo inĝeniero fizikisto universitata instruisto vd
Laborkampo	Fizika kemio vd
Aktiva en	Karlsruhe • Berlino vd
Doktoreca konsilisto	Robert Bunsen vd
Verkado
Verkoj	Procezo Haber ❦ kemia armilo vd
Postenoj Postenoj direktoro (1911–) Geheimrat (en) vd
Honorigoj Honorigoj (2006)  Nacia Inventista Halo de Famo (1932)  Medalo Rumford (1929)  Wilhelm Exner Medal (en) (1926)  Harnack medal (en) (1918)  Nobel-premio pri kemio, kialo de la premio Procezo Haber (1918)  Bunsen Medal (en) (1914)  Liebig Medal (en) vd
Membrecoj Membrecoj Akademio pri Sciencoj de Sovetunio (foreign member of the Russian Academy of Sciences (en) ) (1932–) Usona Nacia Akademio de Sciencoj (Foreign Associate of the National Academy of Sciences (en) ) (1932–) Bavaria Akademio de la Scienco Leopoldina Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Fritz Jacob HABER (n. la 9-an de decembro 1868 en Breslaŭo, Prusio, m. la 29-an de januaro 1934 en Bazelo, Svislando) estis germana-juda kemiisto, kiu ricevis la Nobel-premion pri kemio en 1918, dank' al siaj laboroj por la sintezado de la amoniako (NH₃), grava por la fabrikado de sterko kaj eksplodaĵoj. Li ankaŭ estas konsiderata la patro de la kemiarmilaro, pro ties laboro kun la kloro kaj aliaj gasoj alte venenaj, uzataj dum la Unua Mondmilito, kun lia aktiva kaj konscia kunlaboro. En 1902 konvertiĝis al protestantismo (laŭ alia fonto: en 1892 elektis luteranismon). Lia forlaso de judismo favore al kristanismo sekvis pro deziro de scienca avanco (judoj havis malfacilan eblecon de alitaj profesioj). Kaŭze de lia juda origino, li estis ekziligita en 1933, kaj mortis survoje al Israelo.