Juda diasporo

La Juda diasporo, aŭ hebrea-juda diasporo (hebree גלות, Galut aŭ hebree תפוצה, Tefutzah, laŭlitere ekzilo aŭ disperdo) estas la disperdiĝo de la dek du izraelaj triboj okazanta dum la regado de la Nov-Asiria Imperio, la Nov-Babilonia Imperio, kaj la Romia Imperio. Sekve la termino ricevis la pli ĝeneralan signifon de migrado.

Estas ĝenerale akceptite ke la hebrea diasporo komenciĝis ĉirkaŭ en la 8-a - 6-a jarcento a.n.e. post la falo de la izraela reĝlando kaj de la regno de Jehuda kaj la sistema forigo de la hebrea popolo el liaj teritorioj.

Ili poste enloĝiĝis en diversaj zonoj de la Mezoriento, Hispanio, Italio, Francio, Ĉinio, Barato kaj kreis elstarajn judismajn centrojn, aktivajn estonte longatempe. La subpremoj de la Unua Juda-Romia Milito de 70 kaj de la Bar-Koĥba-ribelo, de 135, grande kontribuis al la kresko de tiu diasporo.