Karto

Karto estas ĝenerale malgranda objekto, kutime farite el peza papero aŭ plasto. Multaj specoj inkluzivas:

• Balotkarto, karto rajtiganta sian portanton je voĉdono en baloto
• Bildkarto, poŝtkarto kies unu flanko prezentas bildon, kaj la alia estas destinita por adreso kaj mesaĝo, cetere uzata kiel objekto de kolektado, memoraĵo ktp.
• Cirkvitkarto (aŭ Expansikarto), en elektronikaj aranĝaĵoj (ekzemple komputiloj) plasta plataĵo sur kiu estas muntita cirkvitaro kun la bornoj necesaj por konektado en ĉasio; ekzemple sonkarto aŭ grafikkarto
• Debetkarto, plasta karto por pagi el bankokonto, ordinare uzebla nur kun sekreta alirnumero
• Fulmokarto, karto enhavanta informon, kiel ekzemple vortoj aŭ ciferoj, kies celo estas helpi lernadon kaj memoron
• Geografia karto, mapo
• Identkarto, dokumento, precipe tia havanta formon de karto, servanta kiel pruvilo de la identeco de la portanto, rekonilo, rajtigilo, identigilo; ekzemple pasporto
• Indickarto (aŭ Slipo), kartona aŭ plasta folieto kun aŭ por manaj aŭ presaj surskriboj, aŭ por magneta aŭ elektronika registrado
• Kolektkarto, karto uzata por interŝanĝado aŭ kolektado, aŭ por uzo en kartludo ludata kun tiaj kartoj
• Komputilaj kartoj estas la komputila ĉefkarto, la retkarto ...
• Kreditkarto, plasta karto por pagi el fiksita banka kredito, ordinare uzebla nur kun sekreta alirnumero
• Ludkarto, kartona karto prezentanta sur unu flanko kolorajn gravuraĵojn de emblemoj kaj poentoj, uzata por ludi diversajn kartludojn (ekzemple briĝon, ermitludon)
• Manĝokarto (ankaŭ konata kiel menuo), kartona folio kun tabelo de manĝaĵoj disponeblaj en restoracio kun prezoj indikitaj apude (manĝi laŭ la karto = mendi manĝaĵon listigitan sur tia karto)
• Punkarto, donata al ludanto de futbalo aŭ kanada bastonludo kiel puno pro grava kulpo kontraŭ la reguloj
• Poŝtkarto, poŝte sendata karto, kutime rekte surskribata kaj afrankata, sen koverto
• Salutkarto, kutime foldita papero kiu estas sendata aŭ donata al parenco, amiko aŭ kunulo por esprimi mesaĝon de saluto, aprezo, aŭ iun alian sentimenton
• Sankarto, plasta karto uzata por pruvi la asekuritecon de la portanto ĉe konkreta asekurkompanio, eventuale portanta ankaŭ informojn pri la sanstato de la portanto
• Ŝlosilkarto, plasta karto enhavanta komputilan ĉipon (ankaŭ konata per la angla nomo smart card)
• Telefonkarto, aĉetebla karto ŝovebla en strattelefonon, provizanta eluzeblan daŭron de telefona komunikado
• Trukarto, eksmoda maniero por stori datumojn
• Karto randtrua estas speco de kataloga karto
• Valorkarto, memhelpilo listanta ŝanĝojn en konduto kiujn la portanto volas efektivigi ĉe si
• Vizitkarto (aŭ Nomkarto), karto kun nomo, adreso kaj aliaj personaj aŭ profesiaj informoj, donata okaze de vizito aŭ unua renkonto por faciligi postajn kontaktojn

Nefizikaj analogaĵoj de fizikaj kartoj:

• E-karto, elektronika versio de salutkarto aŭ bildkarto
• Testkarto (ankaŭ konata kiel testekrano), televida testsignalo, kutime elsendita en tempo kiam la elsendilo estas aktiva, sed neniuj elsendaĵoj estas elsendataj

Laŭ Francisko Azorín Karto estas Kartonfolieto diverscele uzata; kiel rekonilo (vizitkarto); kiel korespondilo (poŝtkarto); kiel manĝonomilo (menukarto);kiel ludilo (ludkarto); por elmeti geografian desegnon (landkarto); por montri marvojon (markarto); k.c.^[1] Li indikas etimologion el greka kartes kaj de tie la latina charta (karto). Kaj li aldonas teknikajn terminojn Kartografio, por arto verki geografiajn kartojn; kartografo, kartogramo.^[2]

1. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝoj 106-107.
2. ↑ Azorín, samloke.