Korea lingvo

Korea lingvo
한국어, 조선말 Hangugeo, Chosŏnmal
natura lingvo • moderna lingvo
korea lingvaro
Parolata en	Sud-Koreio, Nord-Koreio, Ĉinio
Parolantoj	77 300 000 [1]
Skribo	Ekskluziva uzo de Hangul (Nord-Koreio), miksaĵo de Hangul kaj Hanja (Sud-Koreio), aŭ Cirila alfabeto (malpli uzata en Goryeomal)
Lingvistika klasifiko
Neklasifikita: eble membro de la altaja lingvaro aŭ lingvo izolita
Oficiala statuso
Oficiala lingvo en	Sud-Koreio,  Nord-Koreio
Reguligita de	Sud-Koreio: Gungnip-gugeowon (Nacia Instituto de la Korea Lingvo, 국립국어원) Nord-Koreio: Sahoe Kwahagwŏn Ŏhak Yŏnguso (사회 과학원 어학 연구소)
Lingva statuso	1 sekura
Lingvaj kodoj
Lingvaj kodoj
ISO 639-1	ko
ISO 639-2	kor
ISO 639-3	kor
Glottolog	kore1280
Angla nomo	Korean
Franca nomo	coréen
Vikipedio
Vizitu vikipedion en la korea lingvo!
v • d • r

La korea lingvo (koree: 한국어/조선말; vidu malsupre) estas la oficiala lingvo de Nord-Koreio kaj Sud-Koreio. Ĝi estas ankaŭ unu el la du oficialaj lingvoj en la Korea Aŭtonoma Prefektujo Janbiano en Ĉinio. Ĉirkaŭ 80 milionoj da koreoj parolas la korean lingvon, kun grandaj grupoj en diversaj postsovetiaj ŝtatoj, kaj ankaŭ en diasporo en Ĉinio, Aŭstralio, Usono, Kanado, Brazilo, Japanio, kaj pli lastatempe, Filipinoj.

La genealogia klasifiko de la korea lingvo estas debatata. Multaj lingvistoj konsideras ĝin membro de la altaja lingvaro, sed iuj konsideras ĝin esti izolita lingvo. Ĝi estas aglutina en ĝia morfologio kaj SOV (subjekto-objekto-verbo) en ĝia sintakso, kiu similas al la japana kaj vjetnama lingvoj. La korea lingvo estis influita de la ĉina lingvo en la formo de koreaj vortoj. Indiĝenaj koreaj vortoj konsistigas proksimume 35% de la korea vortostoko, dum ĉirkaŭ 60% devenas de ĉinaj vortoj. La restantaj 5% venis kiel pruntvortoj el aliaj lingvoj, 90% el kiuj estas el la angla.

1. ↑ Korean. Ethnologue, 14th ed.. Alirita 2008-09-25 .