Vilhelmo la 1-a (Nederlando)

Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Vilhelmo la 1-a

Ne konfuzu ĉi tiun artikolon kun Vilhelmo la 1-a de Oranje-Nassau.

Vilhelmo la 1-a
Reĝo de Nederlando
Ceteraj titoloj	Princo de Oranĝo
Persona informo
Willem I
Naskiĝo	24-an de aŭgusto 1772 (1772-08-24) en Hago
Morto	12-an de decembro 1843 (1843-12-12) (71-jaraĝa) en Berlino
Tombo	Nova Preĝejo en Delft vd
Religio	Nederlanda Reformita Eklezio vd
Lingvoj	nederlanda vd
Ŝtataneco	Reĝlando de Nederlando vd
Subskribo
Familio
Dinastio	Oranĝo-Nasaŭo vd
Patro	Vilhelmo la 5-a de Oranĝo vd
Patrino	Vilhelmino de Prusio vd
Gefratoj	Princess Louise of Orange-Nassau (en) kaj Prince Frederick of Orange-Nassau (en) vd
Edz(in)o	Henrietta d'Oultremont (en) (1841–1843) Wilhelmine of Prussia, Queen of the Netherlands (en) (1791–1837) vd
Infanoj	Vilhelmo la 2-a de Nederlando  ( Wilhelmine of Prussia, Queen of the Netherlands (en) ) Princess Marianne of the Netherlands (en)  ( Wilhelmine of Prussia, Queen of the Netherlands (en) ) unnamed child von Nassau (en)  ( Wilhelmine of Prussia, Queen of the Netherlands (en) ) Paŭlino de Oranĝo-Nasaŭo  ( Wilhelmine of Prussia, Queen of the Netherlands (en) ) Prince Frederik of the Netherlands (en)  ( Wilhelmine of Prussia, Queen of the Netherlands (en) ) stillborn son of Wilhelmina of Prussia (en)  ( Wilhelmine of Prussia, Queen of the Netherlands (en) ) vd
Profesio
Okupo	ŝtatestro monarko vd
Laborkampo	Arkitekturo vd
Aktiva dum	1813–1843 vd
Postenoj Postenoj Grandduko de Luksemburgo (1815–1840) monarĥo de Nederlando (1815–1840) vd
Honorigoj Honorigoj (5-a de julio 1814)  Kavaliro de la Ordeno de la Ora Ŝaffelo  Ordeno de la Ĝartero  Ordeno de la Ora Ŝaffelo  Reĝa ordeno de la Serafoj  Ordeno de la Nigra Aglo  Reĝa ordeno de Sankta Stefano de Hungario  Kavaliro Grand-Kruca de Militista Vilhelmo-Ordeno  Kavaliro Grandkruca de la Ordeno de la Nederlanda Leono  Kavaliro Granda Kruco de la ordeno de la Bano  Ordeno de Sankta Georgo, kvara klaso  Granda Kruco de la Rubando de la Tri Ordenoj vd
Princo de Oranĝo-Nasaŭo
Vilhelmo la 6-a
Dum	1806-1815
Antaŭulo	Vilhelmo la 5-a, lia patro
Sekvanto	(Oranĝo-Nasaŭo unuigita kun Nasaŭo)
"Suverena princo de Nederlando"
Dum	1814–1815
Antaŭulo	—
Sekvanto	li mem kiel reĝo
Reĝo de Nederlando
Dum	1815–1840
Antaŭulo	li mem kiel suverena princo
Sekvanto	Vilhelmo la 2-a
Grandduko de Luksemburgo
Dum	1815–1840
Antaŭulo	neniu; antaŭ tio: Francisko la 1-a kiel duko de Luksemburgo
Sekvanto	Vilhelmo la 2-a
Duko de Limburgo
Dum	1839–1840
Antaŭulo	neniu; antaŭ tio: Francisko la 1-a
Sekvanto	Vilhelmo la 2-a
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Vilhelmo Frederiko de Oranje-Nassau, nederlandlingve Willem Frederik van Oranje-Nassau (24-a de aŭgusto 1772 – 12-a de decembro 1843), princo de Oranje-Nassau, estis princo de Fulda (1803-1806), Grafo de Corvey, Weingarten kaj Dortmund (1802-1806), suverena reĝo de la Nederlandoj (1813-1815), reĝo de la Nederlandoj (1815-1840), Duko de Luksemburgo (1815), grandduko de Luksemburgo (1815-1840) kaj Duko de Duklando Limburgo (1839-1840).

Vilhelmo Frederiko naskiĝis en Hago. En 1791 li edziĝis kun Vilhelmina de Prusio, fratino de la reĝo de Prusio. Li havis kvar infanojn.

En 1795 li batalis en la ŝtata armeo kontraŭ la franca invadanto. Kiam la francoj estis pli sukcesaj ol li kaj lia patro, ili ekziliĝis. Vilhelmo nepre volis havi politikan povon, kaj tial li cedis kaj intertraktis kun Napoleono. Tiu ĉi donis al li la povon regi je Fulda, Corvey, Weingarten kaj Dortmund. Lia patro tute ne konsentis kun tio. Kiam en 1806 Vilhelmo rifuzis aliĝi al Rejna Federacio kaj elektis la prusan flankon kontraŭ Francio, li denove perdis la povon je tiuj regionoj.

En 1806, post la morto de sia patro, Vilhelmo ekestis estro de la Domo de Oranĝo. Dum sia ekzilo li multe restadis en la prusa korto en Berlino. Post kiam la reakciaj trupoj atingis Nordokcidentan Germanion, la francoj forlasis Nederlandon kaj ekestis insurekcio. La provizora registaro decidis revoki Vilhelmon al Nederlando kaj al li doni la regadon. La 30-an de novembro 1813 li alvenis en Scheveningen kaj iom poste decidis akcepti la titolon de "suverena princo" sub konstitucio kiu pretiĝis en 1814.