Erromatar Eliza Katolikoaren teologiaren arabera, Aita Santuaren hutsezintasuna dogma bat da: horren bitartez, Aita Santuak fede eta moralei buruzko gaietan «Aita Santuaren definizio solemne» edo adierazpen ex cathedra mailako erabaki dogmatikoa iragartzen duenean, ezin du hutsik egin. Erabakia fede-egia bilakatzen du, baldintzarik gabeko esanekotasun eragiten duena eta bat ere aurkakotasunik onartzen ez duena.[1]
Vatikanoko I. kontzilioak 1870ean ezarri zuen fede-dogma hori, Pio IX.ak aldarrikaturiko Pastor Æternus konstituzioaren bitartez.[2] Harrezkero, Eliza Katolikoak dogma bakarra baino ez du promulgatu, 1950eko azaroaren 1ean Pio XII.ak Andre Mariaren Jasokundearena hain zuzen ere (hala ere, apezpikuei kontsultak egin zizkien).