Duncan Haldane

Duncan Haldane
(2016) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Frederick Duncan Michael Haldane
Jaiotza	Londres, 1951ko irailaren 14a (73 urte)
Herrialdea	Erresuma Batua  Eslovenia  (2019 -
Bizilekua	Princeton
Hezkuntza
Heziketa	Cambridgeko Unibertsitatea Christ's College (en)
Tesi zuzendaria	Philip Warren Anderson
Doktorego ikaslea(k)	Srinivas Raghu (en) Ashvin Vishwanath (en)
Hizkuntzak	ingelesa
Jarduerak
Jarduerak	fisikaria eta unibertsitateko irakaslea
Enplegatzailea(k)	Hegoaldeko Kaliforniako Unibertsitatea Kaliforniako Unibertsitatea San Diegon Bell Labs Institut Laue–Langevin (en) Princetongo Unibertsitatea  (1990eko irailaren 1a - Leidengo Unibertsitatea  (2008 -  2008) Leidengo Unibertsitatea  (2008 -
Jasotako sariak	ikusi Royal Societyko kidea Oliver E. Buckley Condensed Matter Prize  (1993) Fisikako Nobel Saria  (2016) Fellow of the American Physical Society ICTP Dirac Medal  (2012) Fellow of the Institute of Physics Fellow of the American Association for the Advancement of Science Fellow of the American Academy of Arts and Sciences [[]]  (2015eko abenduaren 19a)
Kidetza	Royal Society Arteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia Ameriketako Fisika Elkartea Institute of Physics (en) Zientziak Aurrera Egiteko Elkarte Amerikarra Ameriketako Estatu Batuetako Zientzien Akademia Nazionala
physics.princeton.edu…

Frederick Duncan Michael Haldane (Londres, 1951ko irailaren 14a) ingeles fisikaria da. 2016ko Fisikako Nobel Saria jaso zuen David J. Thouless eta John Michael Kosterlitzekin batera materiaren fase topologikoei buruzko ikerketagatik.

Cambridgeko Unibertsitatean ikasi zuen eta 1977tik 1981era Frantzian Laue-Langevin Institutuan lan egin zuen. 1981etik fisikako irakasle izan zen Kaliforniako Unibertsitatean eta 1990ean Princetongo Unibertsitatera joan zen.

Materia kondentsatuaren fisikan funtsezko ekarpenak egin zituen. Nobel Saria irabazi duten ikerketek mundu ezezagunetako ateak zabaldu dituzte, non materiak egoera arraroak har ditzakeen eta metodo matematiko aurreratuak erabili dituzte materiaren fasea edo egoera ezohikoak aztertzeko, supereroaleak, superfluidoak eta film magnetiko finak, kasurako.