Hardy-Weinberg-en legea

Populazioen genetikan, Hardy-Weinberg-en legeak (Hardy-Weinberg oreka legea ere deitua) geneen eta genotipoen frekuentziak populazio batean egonkor mantentzen direla belaunaldiz belaunaldi adierazten du, eragin bereziak egon ezean. Hots, populazioen oreka genetikoa iraunkorra dela, eta mendeliar-herentziak, berez, ez ditu aldaketa ebolutiboak sortzen. G.H. Hardy britainiar matematikariak eta Wilhen Weinberg fisikari alemaniarrak asmatu zuten beren izena daraman legea, 1908. urtean.

Legea bete dadin populazioan ez dira eragin bereziak egon behar. Esaterako, mutaziorik ez da gertatu behar, hautespen naturalak ez du jardun behar, migraziorik eta jito genetikorik gabeko populazioa izan behar du, gurutzaketa guztiak ausazkoak izan behar dira, etab. Hori, jakina, ez da naturan gertatzen, populazio batek aipatutako eraginak etengabe jasotzen baitu. Hardy-Weinberg-en legea, beraz, populazio teorikoetan bakarrik betetzen da. Populazioen oreka genetikoa apurtzen duten fenomenoak etengabe gertatzen direnez, haien gene-kopurua eta frekuentziak aldatuz doaz, eta ondorioz populazioek eboluzionatu egiten dute.