Hegoaldeko Herbehereak (nederlanderaz: Zuidelijke Nederlanden, frantsesez: Pays-Bas méridionaux), baita Herbehere Katolikoak deitua, Herbehereen eskualdea izan zen, espainiarren (1556-1714), austriarren (1714-94) eta frantziarren (1794-1814) eskuetan izandakoa.[1] Berez, eskualdean Espainiak edo Austriak inoiz ez zituen zenbait estatu ere barnean zituen: Liejako Printzerria, Stavelot-Malmedyko Printzerria, Bouillongo Konderria, Horneko Konderria eta Thorngo abadia. Frantziar iraultzaileek eskualdea bereganatu arte Germaniako Erromatar Inperio Santuaren zati bat zen.[2]
Hegoaldeko Herbehereak egungo Belgika eta Luxenburgo herrialdeen gehiengoa ziren, baita Herbehereak eta Alemaniako eskualde batzuk ere (Gueldre Garaia, 1713an Prusiakoa zena, eta Bitburg hiri ingurukoa). 1678ra arte, Frantziako Nord-Pas-de-Calais eskualdea eta Longwy hiri ingurukoa ere Hegoaldeko Herbehereen barnean zeuden.