Manne Siegbahn

Manne Siegbahn
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Karl Manne Georg Siegbahn
Jaiotza	Örebro Nikolai parish (en) eta Örebro, 1886ko abenduaren 3a
Herrialdea	Suedia
Heriotza	Engelbrekt church parish (en) , 1978ko irailaren 24a (91 urte)
Hobiratze lekua	Engelbrektskyrkans kolumbarium (en)
Familia
Ezkontidea(k)	Karin Högbom (en)  (1914ko maiatzaren 23a -
Seme-alabak	ikusi Kai Manne Borje Siegbahn Bo Siegbahn (en)
Hezkuntza
Heziketa	Lundeko Unibertsitatea Norra Real (en)
Doktorego ikaslea(k)	Hannes Alfvén
Hizkuntzak	suediera
Jarduerak
Jarduerak	fisikaria eta unibertsitateko irakaslea
Parte-hartzailea 3rd Solvay Conference on Physics (en)
Enplegatzailea(k)	Lundeko Unibertsitatea Uppsalako Unibertsitatea  (1922ko abenduaren 15a -
Lan nabarmenak	ikusi X-ray spectroscopy (en)
Jasotako sariak	ikusi Björkén Prize  (1923) Fisikako Nobel Saria  (1924) Guthrie Lecture  (1933) Hughes Domina  (1934) Rumford Domina  (1940) Dennis Gabor Medal and Prize  (1948) doctor honoris causa from the University of Paris  (1952ko azaroaren 29a) Foreign Member of the Royal Society  (1954ko apirilaren 29a)
Kidetza	Royal Society Suediako Zientzien Errege Akademia Frantziako Zientzien Akademia Royal Physiographic Society in Lund (en) Royal Swedish Academy of Engineering Sciences (en) Arteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia Royal Swedish Academy of War Sciences (en) Zientzien Errusiar Akademia

Karl Manne Georg Siegbahn (Örebro, 1886ko abenduaren 3a - Stockholm, 1978ko irailaren 24a) suediar fisikaria izan zen. 1924ko Fisikako Nobel Saria jaso zuen x-izpi espektroskopiari buruzko bere lan eta ikerketagatik.

Lundeko eta Göttingengo unibertsitateetan ikasi zuen. Johannes Robert Rydberg irakaslearen laguntzailea izan zen eta bere ondorengoa izan zen Lundeko katedran. 1920an, Lundeko Unibertsitatetik Uppsalako Unibertsitatera joan zen.

1938an Nobel Institutuko fisika saileko zuzendari izendatu zuten. 1978an, Manne Siegbahn Institutura aldatu zuen izena.

1914an x izpien espektroskopiari buruzko ikasketak hasi zituen. Hainbat elementuren atomoek sortutako uhin-luzerak neurtzeko tresna esperimental hobetuak garatu zituen.

Bere seme Kai Siegbahnek Fisikako Nobel Saria irabazi zuen 1981ean.