Grinzer rjochting

De Grinzer rjochting as de Grinzer Godgelearden wie in teologyske streaming yn de 19e iuw (fan 1831 ôf) yn Nederlân. Yn de tiid dat hja opgong makken wienen sy de meast Frijsinnige groep. Sy neamden harsels it leafst 'evangelyske en Nederlânske teologen'. It wurd evangelysk slacht hjir op it Nije Testamint tsjinoer konfesjoneel, de bining oan de grifformearde belidenisgeskriften. In protte oanhingers fanan de Grinzer teology wienen maatskiplik belutsen en krewearren foar ferbettering fan ûnderwiis en earmesoarch.

De Grinzer Skoalle wie fan betinken dat beskate filosofyske stúdzjes út de 18e iuw (fan it Ingelske en Frânske deïsme en de learstellingen fan Lessing, Kant, Fichte, Schelling, Hegel en Schleiermacher), de ûnmooglikens fan de âld-grifformearde lear op guon kearnpunten punten bliken die hie. De Grinzer heechleararen stribben nei in ‘libjend kristendom’ dat bekate ferâldere learstellingen fersmiet en it gezach fan de bibel inkelt noch as de iepenbiering fan God tajaan woene. Sy winsken in evangelyske geloofsbelidenis yn it plak fan in tsjerklike.

De measte oanhingers fan de streaming hienen yn Grins studearre as dêr lesjûn as heechlearaar teology. Petrus Hofstede de Groot, Van Oordt, Pareau en Muurling wienen ûnder de foaroanmannen. De beweging hie in eigen tydskrift: Waarheid in Liefde.