Alfa Romeo

Alfa Romeo
Cuore Sportivo
Tipo	Sociedade Anónima
Fundación	24 de xuño de 1910 EN Milán, Italia
Matriz	Stellantis
Localización	Turín, Italia
Fundador	Alexandre Darracq Ugo Stella Nicola Romeo
Persoas clave	Jean-Philippe Imparato (CEO)
Industria	Automóbil
Produtos	Automóbil
Na rede
https://www.alfaromeo.com, https://www.alfaromeousa.com/, https://www.alfaromeo.co.uk/ e https://www.alfaromeo.com.tr/
[ editar datos en Wikidata ]

Alfa Romeo Automobiles S.p.A. é un fabricante de vehículos premium italiano e desde 2021 é unha filial de Stellantis. A compañía fundouse o 24 de xuño de 1910 en Milán, Italia. "Alfa" é un acrónimo do seu nome fundador, "Anonima Lombarda Fabbrica Automobili". Na fase inicial de montaxe, para ter un edificio para producir coches, a empresa comprou o Edificio da fábrica de Portello de Darracq en Milán, que estaba a pechar e vendía todos os seus activos.^[1] A marca é coñecida polos vehículos orientados ao deporte e leva participando nas carreiras de automóbiles desde 1911.

O primeiro coche producido pola compañía foi o 1910 24 HP, deseñado por Giuseppe Merosi. A.L.F.A. aventurouse nas carreiras de motor, cos pilotos Franchini e Ronzoni competindo na Targa Florio de 1911 con dous modelos de 24 CV. En agosto de 1915, a compañía quedou baixo a dirección do empresario napolitano Nicola Romeo, que converteu a fábrica para producir material militar para os esforzos da guerra italianos e aliados. En 1920, o nome da compañía cambiouse por Alfa Romeo, o Torpedo 20-30 HP foi o primeiro coche en levar dita insignia.

En 1921, a Banca Italiana di Sconto, que apoiaba o Ing. Nicola Romeo & Co, crebou e o goberno precisou apoiar ás empresas industriais implicadas, nas que estaba Alfa Romeo, a través do "Consorzio per Sovvenzioni sui Valori Industriali". En 1925, as actividades ferroviarias separáronse da compañía Romeo e en 1928 Nicola Romeo marchou. En 1933, a propiedade estatal reorganizouse baixo a bandeira da organización industrial estatal italiana Istituto per la Ricostruzione Industriale (IRI), que entón tiña un control efectivo. A compañía loitou por volver á rendibilidade despois da segunda guerra mundial e recorreu a vehículos pequenos de produción masiva no canto de construír a man modelos de luxo. En 1954 desenvolveu o motor Alfa Romeo Twin Cam, que permanecería en produción ata 1994. O Istituto per la Ricostruzione (IRI), o conglomerado estatal que controla Finmeccanica vendeu a marca ao grupo Fiat en 1986 debido a que a marca non era rendible..^[2]

Alfa Romeo competiu con éxito en carreiras de Gran Premio, Fórmula 1, automóbiles deportivos, carreiras de turismos e rallys. Competiu tanto como construtor como fornecedor de motores, mediante entradas de fábrica (normalmente baixo o nome Alfa Corse ou Autodelta) e entradas privadas. O primeiro coche de carreiras fabricouse en 1913, tres anos despois da fundación da compañía, e Alfa Romeo gañou o campionato mundial inaugural de coches de Gran Premio en 1925. As vitorias nas carreiras deron unha imaxe deportiva á marca e Enzo Ferrari fundou o equipo de carreiras da Scuderia Ferrari en 1929 como un equipo de carreiras de Alfa Romeo, antes de independizarse en 1939. E que obtivo o maior número de triunfos do mundo.^[3]

Os automóbiles Alfa sempre foron moi famosos polo seu elegante deseño e as súas prestacións, sobre todo nos segmentos de Gran Turismo e Deportivos. A pesar de todo a compañía non se viu libre de problemas financeiros en diversas épocas, tendo que incorporarse finalmente no ano 1987 ao todopoderoso grupo turinés da FIAT, como xa o fixeran outras marcas históricas italianas, Ferrari, Maserati ou Lancia.

1. ↑ "Copia arquivada". autoweb.com. 2000. Arquivado dende o orixinal o 11 de maio de 2009. Consultado o 10 de marzo de 2021.  |title= e |título= redundantes (Axuda); |archive-url= e |urlarquivo= redundantes (Axuda); |archive-date= e |dataarquivo= redundantes (Axuda); |access-date= e |data-acceso= redundantes (Axuda)
2. ↑ latimes: Fiat Will Buy Alfa Romeo, Besting Ford's Bid – latimes, accessdate: 30 de xuño de 2018
3. ↑ Henry, Alan (1989). Ferrari – The Grand Prix Cars (2nd ed.). Hazleton. p. 12.