Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
Brais de Sebaste
  | |
| Nome orixinal | (el) Βλάσιος |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | século III Sivas, Turquía |
| Morte | 316 Sivas, Turquía |
| Causa da morte | pena de morte, decapitación |
| Arcebispo católico | |
| 300 – | |
| Bispo | |
| | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | sacerdote, médico, Anacoreta |
| Período de tempo | Baixo Imperio Romano |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 3 de febreiro Blasiusmass 3 de febreiro cristianismo ortodoxo 24 de febreiro catolicismo |
| Obra | |
Obras destacables | |
| Descrito pola fonte | Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron The Nuttall Encyclopædia >>>:Blasius, St. Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron |
Brais de Sebaste, venerado coma san Brais, foi un médico e bispo (bispo de Sebaste) de Sebaste (Sebastensis armenorum) na Armenia (actual Sivas, Turquía), e mártir cristián. Fixo vida eremítica nunha cova no bosque do Monte Erciyes, que converteu na súa sé episcopal. Foi torturado e executado, finando o ano 316, na mesma vila de Sebaste (Imperio Romano), na época do emperador romano Licinio, durante as persecucións aos cristiáns a comezos do século IV.
O seu culto espallouse por todo Oriente, e máis tarde por Occidente. Na Idade Media, chegáronse a contabilizar soamente en Roma 35 igrexas baixo a súa advocación. Venérase na Igrexa Católica o día 3 de febreiro; e nas Igrexas católicas orientais, Igrexas ortodoxas orientais (incluíndo a Igrexa apostólica armenia) o día 11 de febreiro.
Simbolízase cunhas candeas cruzadas (recordo do rito instituído por Brais); tamén cun cardador de ferro na man (símbolo do instrumento de tortura)[1]
Considérase padroeiro dos doentes da gorxa (farinxe), e dos otorrinolaringólogos.[2][3] É padrón da República de Paraguai, de dúas parroquias de Galicia, e da cidade de Dubrovnik (Croacia). Nesta cidade, a festa é emblemática e case milenaria (remóntase como mínimo ao ano 1190) e incorporouse en 2009 na listaxe do patrimonio cultural inmaterial da Humanidade pola UNESCO.[4]
O nome Brais é común en Galiza, e historicamente a variante Bras era tamén de amplo uso.
- ↑ Chiesa, P. (2000). "Blas". En Leonardi, C.; Riccardi, A.; Zarri, G. Diccionario de los Santos (en castelá) 1. España: San Pablo. pp. 377–380. ISBN 84-285-2258-8.
- ↑ Skrobonja, Ante; Muzur, Amir; Jurdana, Stanko (2005). "Cult of St. Blasius, patron saint of throat sufferers and of otolaryngologists, in Croatia". International Journal of Pediatric Otorhinolaryngology 69 (3): 301–304. Consultado o 27 de xaneiro de 2012.
- ↑ Til-Pérez, Guillem; Tomás-Barberán, Manuel; Magri-Ruiz, Carlos (2001). "Saint Blase, patron saint of otorhinolaryngology". The Journal of Laryngology & Otology 115 (4): 267–269. Consultado o 27 de xaneiro de 2012.
- ↑ UNESCO (Sector de Cultura). "La fiesta de San Blas, patrono de Dubrovnik". UNESCO 1995-2012 (en castelá). Consultado o 27 de xaneiro de 2012.
Previous Page Next Page
