Damnatio memoriae é unha locución latina que significa literalmente "condena da memoria". Era unha práctica habitual na antiga Roma, consistente, coma o seu propio nome indica, en condenar a lembranza dun inimigo do Estado trala súa morte. Cando o Senado Romano decretaba oficialmente a damnatio memoriae, procedíase a eliminar todo canto lembrase ao condenado: imaxes, monumentos, inscricións, e incluso chegábase á prohibición de usar o seu nome. Moitos emperadores víronse tamén afectados por esta práctica, como se amosa a continuación.