Epiderme (plantas)

Este artigo trata sobre a epiderme dos vexetais, para a epiderme humana véxase epiderme.

A epiderme vexetal é o tecido protector vivo que recobre a superficie de toda a planta antes de que iniciase o crecemento secundario. Soamente se considera que falta a epiderme na caliptra da raíz e nos meristemas apicais. Á parte da súa función protectora tamén actúa mecanicamente, contribuíndo en parte ao sostén, debido á compactabilidade das súas células. O seu precursor meristemático é a protoderme do meristema apical caulinar na plántula, e nas raíces, do meristema apical radical.^[1]

É unha capa impermeable e grosa, e normalmente está formada por unha soa capa heteroxénea de células aplanadas, que ten a función de protexer as células interiores, limitar a transpiración, segregar algunhas substancias, almacenar outras, e facilitar o intercambio de gases co ambiente.

A epiderme consérvase naquelas plantas que teñen órganos unicamente con crecemento primario, en cambio nos órganos con crecemento secundario a epiderme queda destruída durante a formación da periderme.

As súas células están recubertas por unha cutícula formada por cutina, microfibrilas de polisacáridos e ceras. Esta capa restrinxe tanto a transpiración coma a entrada de dióxido de carbono, que se realiza polos estomas, que regulan esta actividade.

1. ↑ Valla, Juan J. (2007). Botánica. Morfología de las plantas superiores. (1a ed. 20a reimp. ed.). Buenos Aires: Hemisferio sur. p. 352. ISBN 950-504-378-3.