Escrita mongol

Escrita mongol

Un poema de Injinash
Tipo	alfabeto
Linguas	Lingua mongol
Creador	Tata-tonga
Período de uso	c. 1204 – 1941 (usado como sistema principal) 1941 - presente (usado como co-sistema)
Situación	En uso
Sistemas	Xeróglifo exipcio Alfabeto protosinaítico Alfabeto fenicio Alfabeto arameo Alfabeto siríaco Alfabeto sogdiano Antigo alfabeto uigur
Sistemas derivados	Alfabeto manchú Alfabeto galik
Código ISO 15924	Mong
Dirección da escrita	De arriba a abaixo, de esquerda a dereita
Unicode	U+1800–U+18AF Mongolian U+AB70–U+ABBF Mong. Supplement

Este artigo amosa escritos mongois. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Este artigo amosa letras cirílicas. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

A escrita mongol tradicional (ᠮᠣᠩᠭᠣᠯ ᠪᠢᠴᠢᠭ ; mongγol bičig; en cirílico: монгол бичиг; mongol bichig, tamén coñecida como Hudum Mongol bichig), foi o primeiro sistema de escrita creado especificamente para a lingua mongol, e era o máis xeneralizado até a introdución do alfabeto cirílico en 1946. Escríbese tradicionalmente en liñas verticais Modelo:TextDir. Derivado do antigo alfabeto uigur, é un verdadeiro alfabeto, con letras separadas para consoantes e vogais. Adaptouse para linguas como o oirat e o manchú. Os alfabetos baseados nesta escrita vertical clásica seguen usándose en Mongolia e Mongolia Interior para escribir o mongol, o xibe e, experimentalmente, o evenki.

Os sistemas operativos dos ordenadores tardaron en adoptar o soporte para a escrita mongol; case todos teñen un soporte incompleto ou outras dificultades de representación de texto.