Garavanzo

Garavanzo
Garavanzos secos
Clasificación científica
Reino: Plantae División: Magnoliophyta Clase: Magnoliopsida Orde: Fabales Familia: Fabaceae Subfamilia: Faboideae Tribo: Cicereae Xénero: Cicer Especie: C. arietinum
Nome binomial
Cicer arietinum L. 1753
Sinonimia
Cicer album hort. Cicer arientinium L. Cicer arientinum L. Cicer edessanum Bornm. Cicer grossum Salisb. Cicer nigrum hort. Cicer physodes Rchb. Cicer rotundum Alef. Cicer sativum Schkuhr Cicer sintenisii Bornm. Ononis crotalarioides M.E.Jones [1]

O garavanzo^[1] (Cicer arietinum) é unha planta da familia das leguminosas, igual que o chícharo. Cultívase nas rexións mediterráneas e produce un gran comestíbel. Presenta unha dobre vantaxe: alto contido de glícidos asimilábeis e unha porcentaxe elevada en proteínas vexetais.

A planta do garavanzo mide de 20 a 50 cm de altura. O gran, tamén chamado de garavanzo, é redondo e acaba nunha punta. Ao cociñalo (sobre unha hora) conserva a súa forma.

Os seus principais constituíntes son: lípidos, amidón, azucres, sales minerais (fósforo, potasio, magnesio, calcio, sodio, silicio, ferro), arsénico, asparaxina e vitaminas C e B.

A produción mundial de garavanzo está cerca dos oito millóns de toneladas. O garavanzo está ben adaptado aos climas de tipo mediterráneo, como España, Turquía, o Magreb e o sur da Francia. En Galicia pode cultivarse mais non é tan común coma en zonas máis secas coma Castela e o mediterráneo español^[2]. O seu cultivo mellora os solos secos e é excelente en rotación, principalmente ao terceiro ano despois do trigo duro.

1. ↑ Nome galego en Dicionario de alimentación e restauración, VV. AA. (2012) Santiago de Compostela, Termigal. Xunta de Galicia. Real Academia Galega e Dicionario da Real Academia Galega, A Coruña, RAG, 2012
2. ↑ Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar. A estrada é garabanzo, hoxe con v.