Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
Hussein ibn Ali
Al-Ḥusayn ibn ʿAliyy ibn ʾAbī Ṭālib (en árabe: اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ), nado en Medina o 10 de xaneiro de 626 e finado en Karbala o 10 de outubro de 680, foi o neto do profeta Mahoma e fillo de Ali ibn Abi Talib e de Fatimah, filla de Mahoma. É unha figura importante no islam como membro da Casa de Mahoma (Ahl al-Bayt) e do (Ahl al-Kisā', ademais do terceiro imán xiíta.
Antes da súa morte, o dirixinte omeia Mu'awiya sinalou o seu fillo Yazid como o seu sucesor, contrario ao tratado de Hasan-Muawiya.[1] Cando Muawiya faleceu en 680, Yazid pediu que Hussein prometese lealdade por el. Hussein rexeitouno mesmo aínda que iso significase o sacrificio da súa vida. Como consecuencia abandonou Medina para refuxiarse na Meca no ano 60 da héxira.[1][2] Alí, a xente de Kufa enviáballe cartas, pedindo a súa axuda e prometéndolle lealdade, polo que viaxou a Kufa[1] despois de obter indicacións favorables, xunto cunha pequena caravana cos seus parentes e seguidores,[3] mais preto de Karbala a súa caravana foi interceptada polo exército de Yazid. Foi asasinado e decapitado na batalla de Karbala do 10 de outubro de 680 (10 Muharram 61 AH) por Yazid, xunto coa maioría da súa familia e compañeiros, incluído o seu fillo de seis meses, Ali al-Asghar, mentres que as mulleres e os nenos foron tomados prisioneiros.[1][4] A rabia pola morte de Hussein converteuse nun berro unificador que axudou a debilitar a lexitimidade do califato omeia, e finalmente o derrocamento pola revolución abásida.[5][6]
A conmemoración anual de Hussein e dos seus fillos, familia e compañeiros ten lugar durante Muharram, primeiro mes do calendario islámico, e o día en que foi martirizado é coñecido como Ashura (décimo día de Muharram, día de loito para os musulmáns xiítas). As accións de Hussein en Karbala avivaron movementos xiítas posteriores,[6] e a súa morte foi decisiva na historia do islam e do xiísmo. A vida e a morte de Hussein foron cruciais porque tiveron lugar nuns dos períodos máis decisivos do século VII. Durante este tempo, a opresión omeia estaba descontrolada, e a posición que adoptaron Hussein e os seus seguidores converteuse nun símbolo de resistencia que inspirou futuros levantamentos contra os opresores e a inxustiza. Ao longo da historia, personalidades como Nelson Mandela e Mahatma Gandhi, citaron a postura de Hussein contra a opresión como un exemplo para as súas propias loitas contra a inxustiza.[7]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Madelung, Wilferd. "HOSAYN B. ALI". Iranica. Consultado o 12 de xaneiro de 2008.
- ↑ Dakake 2008, pp. 81–82.
- ↑ "Husayn ibn Ali | Biography, Death, & Significance". Encyclopedia Britannica (en inglés). Consultado o 12 de novembro de 2019.
- ↑ Gordon, 2005, páx. 144–146.
- ↑ Cornell, Vincent J.; Aghaie, Kamran Scot (2007). Voices of Islam. Westport, Conn.: Praeger Publishers. pp. 117 and 118. ISBN 9780275987329. Consultado o 4 de novembro de 2014.
- ↑ 6,0 6,1 Robinson, Chase F (2010). "5 - The rise of Islam, 600–705". En Chase F. Robinson. The new Cambridge history of Islam, volume 1: Sixth to Eleventh Centuries. Cambridge: Cambridge University Press. p. 215. ISBN 9780521838238.
- ↑ Makhdoomi, Rameez. "Imam Hussain (as) in the light of renowned personalities". News Kashmir Magazine. News Kashmir Magazine. Consultado o 23 de outubro de 2018.
Previous Page Next Page
