John Wesley

John Wesley

Biografía
Nacemento	17 de xuño de 1703 (Xuliano) Epworth (Reino de Inglaterra)
Morte	2 de marzo de 1791 (87 anos) St Luke's (Reino de Gran Bretaña)
Lugar de sepultura	Wesley's Chapel (en)
Relixión	Metodismo e anglicanismo
Educación	Christ Church College Charterhouse School (en)
Actividade
Ocupación	Methodist pastor (en) , misioneiro, sacerdote, escritor, teólogo, escritor de himnos, filósofo, tradutor, autor de diarios, abolicionista
Influencias	Xoán o Evanxelista e Martiño Lutero
Día de festividade relixiosa	2 de marzo
Obra
Arquivos en	Biblioteca Nacional de Gales Stuart A. Rose Manuscript, Archives, and Rare Book Library (en) Pitts Theology Library (en) E.J. Pratt Library (en)
Familia
Cónxuxe	Mary Vazeille (1751–)
Pais	Samuel Wesley   e Susanna Wesley
Irmáns	Mehetabel Wright Charles Wesley Samuel Wesley
Sinatura
Descrito pola fonte	Appletons' Cyclopædia of American Biography Dictionary of National Biography Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

John Wesley, nado en Epworth o 6 de xuño^xul./ 17 de xuño de 1703^greg. e finado en Londres o 2 de marzo de 1791 foi un clérigo, teólogo e evangelista inglés, líder do avivamento na Igrexa de Inglaterra coñecido como metodismo. As sociedades que fundou convertéronse na forma dominante do movemento metodista independente ata a actualidade.

Educado en Charterhouse e Christ Church, Oxford, Wesley foi elixido membro do Lincoln College, Oxford, en 1726 e ordenado pastor anglicano dous anos despois. Liderou o "Holy Club", sociedade formada co propósito de estudar e procurar unha vida cristiá devota. Fora fundado polo seu irmán, Charles, e tiña a George Whitefield entre os seus membros. Tras un ministerio sen éxito de dous anos en Savannah na colonia de Xeorxia, Wesley volveu a Londres e uniuse á sociedade relixiosa liderada por cristiáns moravos. O 24 de maio de 1738 experimentou o que se chamou a súa conversión evanxélica, cando sentiu o seu "corazón estrañamente cálido". Entón deixou os moravos e comezou o seu propio ministerio.

Un paso fundamental no desenvolvemento do ministerio de Wesley foi, como Whitefield, viaxar e predicar no exterior. En contraste co calvinismo de Whitefield, Wesley abrazou as doutrinas arminianas. Viaxando por Gran Breatña e Irlanda, axudou a formar e organizar pequenos grupos cristiáns que desenvolveron responsabilidade intensa e persoal, disciplina e instrución relixiosa; máis importante, nomeou evanxelistas itinerantes e sen ordenar para que coidasen estes grupos de persoas. Baixo a dirección de Wesley, os metodistas fixéronse líderes en moitos asuntos sociais do momento, incluídas a reforma das prisións e a abolición da escravitude.

Aínda que non era un teólogo sistemático, Wesley discutía o concepto de perfección cristiá e contra o calvinismo, en particular contra a súa doutrina de predestinación. Mantivo que, nesta vida, os critiáns podían acadar un estado en que o amor de Deus "reinase de xeito supremo nos seus corazóns", dándolles non só santidade exterior senón tamén interior. O seu evanxelicalismo, firmemente establecido sobre a teoloxía sacramental, mantiña que os medios da graza ás veces tiñan un papel na santificación do crente, a pesar de que ensinaba que era pola fe polo que un crente se transformaba no rostro de Cristo, e que as boas obras eran a proba de que unha persoa o era. Animou a xente a experimentar a Xesús Cristo persoalmente nunha "forma máis excelente" de "perfección cristiá". As ensinanzas de Wesley, coñecidas como teoloxía wesleyana, continúa a formar a base da doutrina das igrexas metodistas.

Durante a súa vida, Wesley permaneceu na Igrexa de Inglaterra, insistindo en que o movemento metodista cadraba ben na súa tradición.^[1] Nos seus primeiros tempos de ministerio, Wesley foi apartado da predicación en moitas parroquias e os metodistas foron perseguidos; máis adiante foi amplamente respectado e, ao final da súa vida, foi descrito como "o home máis amado de Inglaterra".^[2]

1. ↑ Thorsen 2005, p. 97.
2. ↑ Kiefer 2019.