Micenas

Micenas

(grc) Μυκῆναι
Tipo	organized archaeological site (en) cidade antiga polis
Parte de	list of Aegean place names in the Mortuary Temple of Amenhotep III (en) Archaeological Sites of Mycenae and Tiryns (en)
Localización
División administrativa	Argos-Mykines Municipality, Grecia (en)
Localización	Mykines (en)
37°43′51″N 22°45′22″L / 37.730833333333, 22.756111111111
Composto por	House of the Sphinxes (en) Tomb of Aegisthus (en) House of the Oil Merchant (en) Tomb of Epano Phournos (en) Cyclops Tomb, Mycenae (en) Tomb of Clytemnestra (en) Tesouro de Atreu (pt) Lion Gate (en) Grave Circle A, Mycenae (en) Grave Circle B, Mycenae (en) Panagia Houses (en)
Características
Superficie	0,32 km²
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Data	1999 (23ª Sesión)
Identificador	941-001
Sitio arqueolóxico catalogado de Grecia
Actividade
Visitantes anuais	342.854 (2016)

Micenas (AFI /my'ke:nai/, en grego moderno: Μυκήνες /mi'cines/ ou grego antigo: Μυκῆναι ou Μυκήνη, Mykē̂nai ou Mykḗnē) é un sitio arqueolóxico en Grecia, localizado preto de Mykines na Argólida, no nordeste do Peloponeso, Grecia. Está situada a uns 120 km. ao suroeste de Atenas, 11 km. ao norte de Argos, e 48 km. ao sur de Corinto. O sitio está 19 km. no interior do Golfo Sarónico e construído sobre un outeiro que se eleva a 274 m. sobre o nivel do mar.^[1] No segundo milenio a.C, Micenas foi un dos maiores centros da civilización grega e unha potencia militar que dominou a maior parte do sur de Grecia, Creta, as Cícladas e partes do suroeste de Anatolia. O período da Historia de Grecia de preto do 1600 a.C. a preto de 1100 a.C. chámase Micénico en recoñecemento á posición de liderado de Micenas. No seu apoxeo no 1350 a.C., a cidadela e a cidade baixa tiñan unha poboación de 30.000 habitantes e unha superficie de 32 hectáreas.^[2]

Crese que a acrópole ou "cidade alta" de Micenas fortificouse no 1500 a.C. aproximadamente, debido á presenza de túmulos verticais que datan deste período. As fortificacións na acrópole e noutros outeiros circundantes reconstruíronse aproximadamente no 1350 a.C. nun estilo coñecido como "ciclópeo", porque os bloques de pedra usados eran tan grandes que os gregos xulgaron que foron traballo de xigantes dun único ollo, coñecidos como ciclopes. Dentro destes muros, parte dos cales aínda poden ser vistos, erguéronse palacios monumentais.

En períodos posteriores, os micénicos pararon de enterrar os seus reis en túmulos verticais e pasaron a construír enormes sepulturas circulares chamadas tholoi, frecuentemente construídas nos lados dos outeiros. A maior delas (o Círculo A) foi descuberta polo arqueólogo alemán Heinrich Schliemann. Como esas enormes sepulturas foron saqueadas moito tempo antes, el non se decatou que era un túmulo e deulle o nome de Sala do Tesouro de Atreo.

A construción máis coñecida de Micenas é a Porta dos Leóns, que ergueuse aproximadamente no 1250 a.C.. Nesta época, Micenas probabelmente era unha cidade próspera, cun poder político, militar e económico que se estendía até Creta, Pilos, no Peloponeso occidental, e até Atenas e Tebas. Pero preto do 1200 a.C. o poder de Micenas estaba xa declinando e durante o século XII a.C., o dominio micénico entrou en colapso. Tradicionalmente, isto atribúese a unha invasión dos dorios, gregos do norte, aínda que algúns historiadores dubiden que tal invasión teña acontecido.

A lembranza do poder de Micenas mantívose nas mentes dos gregos durante os séculos seguintes, coñecidos como a Idade das Tebras. Os poemas épicos atribuídos polos gregos de xeracións posteriores a Homero, a Ilíada e a Odisea, preservan memorias do período micénico. Os poemas de Homero presentan a Agamenón, Rei de Micenas, como o líder dos gregos na Guerra de Troia.

Durante o período Clásico inicial, Micenas habitouse novamente, aínda que xamais recuperou a súa antiga importancia. Os micénicos combateron en Termópilas e en Platea durante as Guerras Persas. Entrementres, no 468 a.C., tropas de Argos capturaron a cidade e expulsaron os habitantes. Durante os períodos Helenístico e Romano, as ruínas de Micenas eran unha atracción turística, así como son hoxe. Unha pequena aldea xurdiu para atender aos negocios xerados polos turistas. Porén, o lugar abandonouse no final do Imperio Romano.

As primeiras escavacións en Micenas realizáronse polo arqueólogo grego Pittakis en 1841, quen encontrou e restaurou a Porta dos Leóns. En 1874, Schliemann chegou ao lugar e realizou unha escavación completa. Schliemann consideraba como verdade histórica os poemas de Homero e interpretou as súas descubertas nesa liña. Encontrou os antigos túmulos verticais cos seus esqueletos reais e artefactos fúnebres espectaculares. Cando descubriu unha máscara mortuaria de ouro nun dos túmulos, exclamou: "Contemplen o rostro de Agamenón!".

Desde a época de Schliemann, realizáronse máis escavacións científicas en Micenas, principalmente por arqueólogos gregos mais tamén pola Escola Británica de Atenas. A acrópole escavouse en 1902, e os outeiros circundantes investigáronse metodicamente por escavacións posteriores.

Hoxe, Micenas, un dos lugares de fundación da civilización europea, é un destino turístico popular. O lugar foi ben preservado, e as grandes ruínas dos muros ciclópeos e dos palacios na acrópole aínda causan a admiración dos visitantes, particularmente cando se lembra que tales muros foron erguidos mil anos antes dos monumentos da Grecia clásica.

En 1999, o sitio arqueolóxico de Micenas foi inscrito como Patrimonio da Humanidade da UNESCO, xunto co próximo sitio de Tirinto, debido á súa importancia histórica como centro da civilización micénica. a súa sobresaliente arquitectura e o seu testemuño do desenvolvemento da civilización grega antiga.^[3]

1. ↑ Bury & Meiggs 1975, p. 20
2. ↑ Chew 2000, p. 220; Chapman 2005, p. 94: "...Thebes at 50 hectares, Mycenae at 32 hectares..."
3. ↑ "Archaeological Sites of Mycenae and Tiryns". UNESCO World Heritage Convention. United Nations Educational Scientific and Cultural Organization. Consultado o 27 de novembro de 2022.