Tokelau

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2016.)

Tokelau

Bandeira Brasón
Himno	God Save the King
Lema	«Tokelau for the Almighty» «Токелау за Всемогъщия»
Localización
9°10′00″S 171°50′00″O / -9.1667, -171.8333
Reinos da Commonwealth	Nova Zelandia
Capital	Atol Fakaofo
Poboación
Poboación	1.499 (2016) (149,9 hab./km²)
Lingua oficial	Lingua tokelauana lingua inglesa
Xeografía
Superficie	10 km²
Organización política
Membro de	UNESCO (2001–)
Moeda	Dólar neozelandés
Identificador descritivo
Fuso horario	UTC+13 (pt) UTC+12:00
Dominio de primeiro nivel	.tk
Prefixo telefónico	+690
Código de país	TK

Tokelau^[1] é un pequeno territorio da Polinesia, baixo administración da Nova Zelandia, que corresponde ás illas do mesmo nome, tamén coñecidas como Illas da Unión. Os veciños máis próximos son Kiribati ao norte, as Illas Cook ao leste, Samoa e a Samoa Americana ao sur e Tuvalu ao oeste.

Consta de tres illas, Atafu, Nukunono e Fakaofo.

O arquipélago de Tokelau está formado por tres atois no sur do océano Pacífico (Atafu, Nukunonu e Fakaofo), situadas a 480 km ó N de Samoa Occidental. O clima é cálido. Como non hai estradas nin automóbiles, todo o transporte faise por mar. De acordo co relatorio da ONU, de 1989, Tokelau fai parte das illas que poden desaparecer no século XXI en caso de que non se tomen medidas para conter o efecto estufa, que aumenta o nivel dos océanos.

Cada atol ten o seu propio centro administrativo.

O administrador-xeral escólleo o ministro das Relacións Exteriores da Nova Zelandia. A posesión da terra é exclusividade dos nativos. As principais fontes de renda do arquipélago son a venda de licenzas de pesca, a produción dun tipo especial de atún, o coco e a venda de selos postais.

1. ↑ Sanmartín Rei, Goretti; et al. (2012). Criterios para o uso da lingua (PDF) (3ª ed.). Servizo de Normalización Lingüística, Universidade da Coruña. p. 126. ISBN 978-84-9749-504-2.