Attalus I

Attalus I (Graece: ῎Ατταλος), cognominatus Soter (Σωτήρ, "salvator") (natus anno 269 a.C.n.; mortuus anno 197 a.C.n.) regnum hellenisticum Pergami in Asia Minore (nunc Turcia) 241-197 a.C.n. imperio rexit. Primus Attalidarum nomen regis accepit.

Attalus magnam victoriam de Galatis reportavit, Gallorum gente quae 280 ferme a.C.n. e Thracia in Asiam Minorem migravisset eiusque regiones vastavisset. Galatis superatis Attalus cognomen „Soter“ („salvator“) regiumque nomen sibi adrogavit.

Attalus cum amicus populi Romani appellatus esset et opem ei in debellando rege Macedonico Philippo V tulisset ipse classi mare Aegeum circumnaviganti praefuit. Anno 197 apoplexia ictus cum in quadam contione in Boeotia oraret septuagesimum et secundum agens annum defunctus est. Fuerunt ei quattuor fili, quorum maiores Eumenes II et Attalus II ei in regno Attalidorum habendo successerunt.