Lycia

Lycia (Graece Λυκία) erat regio historica montana in parte meridionali et occidentali Asiae Minoris antiquae posita quae a meridie mari, a septentrione Pisidia, ab ortu solis Pamhylia, ab occasu Caria finiebatur. Secundo millenario ante Christum natum incolae lingua e Luvitica familia utebantur et eorum fines in monumentis Hetthaeorum regum, qui vicini eorum erant, Lukka dicebantur. Primo millenario parvi civitatum dynastae vel reguli de imperio certabant (ut aequum est in regione montana Lycia in multas civitates divisa erat). Mox circa 540 a.C.n. a Persis subacti sunt ac deinde in dominationem Alexandri Magni, Ptolomaeorum, Seleucidarum, Rhodiorum (188-167 a.C.n.) venerunt. Postquam Romani eos a Rhodiorum dominatione liberaverunt confoederationem Lyciam instituerunt, per quam civitates Lyciae de communibus rebus deliberabant. Praecipuae civitates tum erant Patara, Tlos, Xanthus (Anira in lingua Lycia), Olympos, Pinara, Myra quae tria suffragia in consilio ponebant (parvae civitates unum suffragium habebant)^[1]. Telmessos quoque in aliquo honore fuit ob clarum oraculum^[2]. Quia socii fideles Romanorum erant diu speciem libertatis retinuerunt donec anno 43 ab imperatore Claudio in provinciam Romanam redigerentur. Tum iampridem incolae huius regionis Graece loquebantur.