Nathaniel Hawthorne

Nathaniel Hawthorne, natus Nathaniel Hathorne (4 Iulii 1804—19 Maii 1864), fuit mythistoriarum fabularumque scriptor Americanus, cuius opera historiam, moralitatem, religionem saepe exponunt.

Salem in urbe Massachusettae anno 1804 natus est, filius Nathanielis Hathorne uxorisque Elizabethae Clarke Manning Hathorne. Postea nomen mutavit in Hawthorne (cum littera W), ut se a propinquis distingueret, inter eos Ioannes Hathorne, iudex apud iudicia de magia apud Salem acta. Hawthorne Collegium Bowdoinense frequentavit, ubi gradum artium baccalaureatum acceptus est anno 1825; inter suos ibi erant Franklinus Pierce et Henricus Wadsworth Longfellow.

Hawthorne sine nomine suum opus primum, mythistoriam Fanshawe, anno 1828 vulgavit. Nonnullas fabulas breves in variis periodicis protulit, quas anno 1837 in libro Twice-Told Tales collegit. Sponsus Sophiae Peabody proximo anno factus est. In custom house^? laboravit, et se cum Brook Farm, commune transcendentalistico, consociavit, antequam Peabody anno 1842 duxit. Mariti primum in The Old Manse^? Concordiae, tum in Salem, the Berkshires,^? demum The Wayside Concordiae habitabant. Liber Littera Coccinea divulgatus est anno 1850. Hawthorne obiit die 19 Maii 1864, uxore et tribus liberis superviventibus.

Permulta ex eius operibus Novam Angliam diligenter describunt, praecipue allegorias colore Puritano enarrantibus. Sua opera fictiva habentur exempla motus Romantici, praesertim romanticismi obscuri. Eius materiae saepe innata hominum mala et peccata attingunt, atque eius argumenta sunt moralia multiplicis naturae psychologicae documenta. Sua opera vulgata mythistorias, fabulas, biographiamque Franklini Pierce amici comprehendunt.