Orientalismus

-5 (magnopere corrigenda) Latinitas huius paginae magnopere corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Orientalismus (ab adiectivo orientali) fuit modus studiorum artium, litteraturae, culturarumque Asiae, cuius [purpose]^? imitare^? et depingere aspectum^? artis Asiae est. Inter notissimos historiae orientalismi sculptores Francicos sunt Alfredus Barye et Aemilius Guillemin, qui simul anno 1848 opus Equus Arabus creaverunt.

Per totam historiam [on interest in other cultures].^? Graeci antiqui de Persicis, Aegyptiis, aliisque gentibus externis historias dramataque scribebant, inter alios Anabasim Xenophonis Aeschylique Persas. Romani autem de aliis gentibus suisque rebus, praecipue Carthaginiensibus, de quibus opera illustria^? Ab urbe condita atque Aeneis tractant. Huiusmodi scripta saepe differentias gentium peregrinarum exprimunt. Herodotus, exempli gratia, opes Persarum ingentes, notans tantum auri argentique acervum exercitum Persicum una cum concubinis servisque in itinere portare, in Historiis descripsit.^[1]

Docti Europaei saecula permulta textus Indicos, Persicos, Sericos, aliorumque gentium per interpretationes Europaeos legebant atque tractabant. Indologista Abraham Hyacinthus Anquetil Duperron saeculo 18 textus (nempe Upanishades) Latine convertit, quos lectores Europaei celebraverunt.

Eduardus Said, libro cui titulus est Orientalism, Orientalismum amplificationem vel deformationem esse differentiarum quae inter culturam occidentalem et Asiaticam stant arguit. De depictionibus Europaeis Asiae occidentalis plerumque tractat.