Poena capitalis

Poena capitalis, vel poena mortis, vel supplicium, est iudicium mortis in hominem per actionem forensem ad obsequendum delictum latum, pessima poena qua res publica uti potest. Maleficia ex quibus poena capitalis consequi possunt delicta capitalis vel maleficia capitalia appellantur. Verbum capitalis ex capite deducitur; ergo, delictum capitale primum fuit maleficium cuius poena fuit separatio capitis a corpore (Kronenwetter 2001:202).

Poena mortis est per tempora historica et regiones orbis terrarum usitata. Primum in historia, Caesar Beccaria abrogationem poenae capitalis postulavit. In publicis rebus, sicut in Italia et Francia, necare aliquem omnino prohibetur, sed poena capitalis sinitur, ob aliquas leges in quibusdam ex Civitatum Foederatarum adhibitas, quamquam raro, et alicubi saepe in regionibus ubi populus religioni Islamicae favet. Nunc Consilium Europae omnes poenas capitales ab Europaea Conventione de Iuribus Humanis cum^? suo protocollo XIII prohibet apud ius vitae. Et Charta de iuribus fundamentalibus Unionis Europaeae cum articulo II hanc abolevit. Etiam Amnestia Internationalis absolutam abrogationem poenae capitalis postulat, iuris vitae causa.

Multae sunt species poenae capitalis, exempli gratia:

• Damnatio ad bestias
• Damnatio ad furcam
• Percussio securi
• Vivi crematio

• Caesar Beccaria
• Consociationis Nationum moratorium de poena capitali
• Controversia de poena capitali
• Dies poenam capitalem abrogandi
• Inquisitio haereticae pravitatis
• Summa supplicia