Polygamia (Graece πολυγαμία 'multinubentia'[1]) est matrimonium quod binos vel plures socios amplectitur, et in polyamoriam, latiorem categoriam, digeri potest.[2][3] Disertius, coniunctio cum singulus homo plus quam unam maritam simul habet polygynia, cumque singula mulier plus quam unum maritum habet polyandria appellatur. Matrimonium quod plures maritos maritasque comprehendit polyamoria[4] vel matrimonium gregis vel coniunctum[5] appellari potest. Verbum modis simillimis in anthropologia socialis et sociologia adhibetur, atque in sermone vulgari. Contra, monogamia est matrimonium quod solum in binis partibus consistit. Vocabulum polygamia, sicut monogamia, sensu de facto saepe adhibetur, num coniunctio a civitate legitime agnoscatur annon. In sociobiologia et zoologia, investigatores polygamiam sensu lato adhibent ad quodque genus coitionis iteratae significandum. In civitatibus polygamiam non sinentibus, homo qui se cum alio homine in matrimonio coniungit cum iam legitime in matrimonio ad primum maritum coniunctus bigamiam scelus admittit.
Polygamia late per orbem terrarum probatur. Secundum Ethnographic Atlas, ex 1231 societatibus observatis, 186 fuerunt monogamicae, 453 polygyniam raram, 588 polygyniam plurem, et quattuor polyandriam habuerunt.[6] Eodem tempore, adeo intra societates quae polygyniam sinunt, vera consuetudo polygyniae inaequaliter fit. Sunt autem exceptiones: in Senegalia, exempli gratia, paene 47 centesimae matrimoniorum sunt multiplices.[7] Intra societates polygyniam faventis, plures uxores habere status signum saepe fit, quod divitias, potestate, et famam significat.
Occidentales societatis Africanae exemplariumque matrimonii perceptiones memorant "contradictorias nostalgiae curas culturae Africanae traditionalis contra sententiam polygamiam mulieres opprimere vel progressum impedire."[8] Multae organizationes iuribus humanis internationales dicatae, cum gregibus iuribus mulierum in multis civitatibus faventibus, polygamiam abolendam suaderunt, quae violatio Pactionis Internationalis de Iuribus Civilibus et Politicis iudicata est, et Consociatio Nationum consuetudinem tollendam commendavit.[9][10][11][12][13]