Praefectura

Praefectura, seu departimentum^[1] in aliquot civitatibus hodiernis et antiquis est iurisdictio administrativa.

Imperatores Romani post Diocletianum praefecturis utebantur. Saeculo quarto ineunte quattuor praefecturae erant quibus nomina Orientis, Illyrici, Italiae (cum Africa) et Galliae (cum Britannia et Hispania). Praetorio praefecti fuit administratio civilis disponenda. In missionibus catholicis praefectura est districtus quidam, qui dioecesibus simillimus. Itaque fit, ut praefectus apostolicus fere eadem officia ac episcopus agat.^[2] Insuper est titulus officialis qui in Curia Romana adhibetur pro cardinalibus qui congregationes curiae, signaturam apostolicam, et praefecturam rerum oeconomicarum Sanctae Sedis regunt.

In Francia, praefectus traditionaliter fuit summus magistratus administrativus in unoquoque departimento, a praeside rei publicae nominatus amplissimisque potestatibus instructus, cum subpraefectis qui districtibus praeerant. Anno 1982, in reformatione administrativa administratio departimentorum ad praesides conciliorum generalium departimentorum translata est. His, ut potestatis publicae vices in departimento gererent (inter alia cum potestatibus ad res biocolyticas et ad inspectionem municipalem pertinentibus), singuli commissarii rei publicae adiuncti sunt. Ita potestas unius minueretur et officia in pluribus ponantur. Ab anno 1986, post victoriam factionum conservativarum in comitiis Parisiensibus, nomen praefecti pro commissario rei publicae in usu officiali paulatim invaluit; anno 1988 autem, munus commissarii rei publicae decreto etiam formaliter in praefectum mutatum est. Itaque nunc iterum praefecti exsistunt, qui tamen adhuc solum eas potestates habent quae commissario rei publicae attributae erant, ideoque minus potestatis possident quam praefecti classici olim habuerant.^[3]