Ricardus I (rex Angliae)

Ricardus I (rex Angliae)

Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 8 Septembris 1157; Oxonia
Obitus: 6 Aprilis 1199; Caluca
Patria: Anglia

Familia

Genitores: Henricus II; Alienora
Coniunx: Berengaria
Proles: Philip of Cognac, Fulk (?)
Familia: Plantagenistae

Memoria

Sepultura: Fons Ebraldi

Ricardus I (natus Oxoniae die 8 Septembris 1157; mortuus die 6 Aprilis 1199), "cor leonis" cognominatus, fuit filius regis Henrici II uxorisque eius Alienorae Aquitaniae. Patre mortuo, fuit rex Angliae et dux Normannorum ab anno 1189 usque ad mortem. Ut cruce signatus particeps fuit tertiae expeditionis sacrae annis 1190, 1191, 1192. Guidonem de Luziniano ut dominum Cypri statuit. A Leopoldo V, Duce Austriae, die 20 Decembris anno 1192, post controversiam inter Tertiam expeditionem sacram, Ricardus in vincula castri Tiernstainensis coniectus est. In Europam regrediens captivus Leopoldi V, duci Austriae, fuit et postea imperatoris Henricus VI. Fuit et poeta linguae Occitanae. Temporibus Ricardi regis sepulchrum regis Arthuri Glastoniae repertum esse praetenditur eo loco quem rex ipse Henricus II iam indicaverat.

Ricardus in matrimonium duxit Berengariam filiam Sancii VI regis Navarrae. A Petro Basilio vulneratus mortuus sine prole est; Calucae in provincia Lemovicensi sepultus est Fonte Ebraudi.