Robertus de Cursone

Robertus de Cursone^[1] (natus annis circiter 1160/1170; mortuus die 6 Februarii 1219)^[2] fuit eruditus Anglicus et ab anno 1212 cardinalis Ecclesiae Catholicae Romanae.

Origine incerto sed sine dubio Anglus, Robertus de Cursone scholarum Parisiensium alumnus fuit; ibi ante annum 1187 cognovisse censetur Lotharium Signinum, papam futurum Innocentium; ibi annos circiter 1190-1195 discipulus fuit Petri Cantoris in studiis theologicis. Iam anno fere 1200 gradus magistri Universitatis nascentis nactus erat. Ab anno 1204 canonicus fuit ecclesiae cathedralis Noviomensis et mox inter annos 1209-1211 canonicus ecclesiae cathedralis Parisiensis. His annis ut videtur composuit opus suum solum nostris temporibus servatum, titulo simplici Summa saepius nuncupatum, interdum Summa theologiae sive paenitentialis.

Die 18 Februarii 1212 ab Innocentio III creatus est cardinalis presbyter tituli S. Stephani in Monte Caelio. Anno 1213 legatus a latere pro expeditione sacra futura praedicavit, concilium futurum Lateranense praeparavit et expeditionem in Albigenses favere coepit. Medio anno 1214 Cruce signatus in Occitaniam cum militibus Francicis iter fecit. Ibi Waldenses septem, qui in oppido Mauriliaco (Morlhon) reperti sunt, comburi permisit oppidumque ipsum destrui. Possessiones Simonis de Monteforti per epistulas "Cum in regno Franciae" confirmavit.^[3]

Anno 1215, inquisitione antea conducta de rebus in universitate Parisiensi gestis, rescriptum "Nullus legat Parisius" statuit. Ad conclave ubi Honorius III papa electus est adfuit; mox Honorii "legatus ad praedicandum" cum quinta expeditione sacra ad Orientem properavit, duce Pelagio Galvani episcopo Albanensi, ibique mortuus est dum obsidetur Damietta.