Sermo patrius

-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Sermo patrius,^[1]^[2] vel patrius sermo,^[3]^[4] est prima cuiusdam lingua, ab origine discita. Interdum, cum liber a parentibus aut hominibus erudiatur varios sermones dicentibus, has linguas simul potiri potest, omnis patrius sermo habita.

Et Pactio internationalis de iuribus civilibus et politicis^[5] et Pactio contra discriminationem in educatione^[6] pro hominibus minoritatis ethnous ius suam sermone patrio loquendi protegent.

↑ Cicero, De finibus bonorum et malorum 1.4.4
↑ Servius grammaticus, Commentarii in Aeneidem 12.836.
↑ Lucretius: "patrii sermonis egestas" (DNR 1.832), et in Cassell's, s.v. sermo.
↑ Livius, 34, cap. 31: "pluribus me et ipse egisse quam pro patrio sermone fateor."
↑ Pars III, Articulus 26
↑ Articulus 5

[1] Cicero, De finibus bonorum et malorum 1.4.4

[2] Servius grammaticus, Commentarii in Aeneidem 12.836.

[3] Lucretius: "patrii sermonis egestas" (DNR 1.832), et in Cassell's, s.v. sermo.

[4] Livius, 34, cap. 31: "pluribus me et ipse egisse quam pro patrio sermone fateor."

[5] Pars III, Articulus 26

[6] Articulus 5

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Sermo patrius

Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.