Taraxacum[1] (nomen a Frederico Henrico Wiggers anno 1780 statutum) est genus latum Asteracearum familiae. Plantae sunt perennes, radicem habent ramosum palarem, usque ad 60 cm longitudinis. Folia omnia in rosulam radicalem collecta sunt. Scapam erectam habent, saepius unam vel usque ad decem. Scapae calathidia ferunt, quibus flores ab 20 ad 150 sedent. Flores saepius gilvae sunt, sed species aliquae et albas, roseas, viridulas, cremicolores flores habent. Fructus sunt ahenia cum pappo albo.
Taraxacum officinale est taraxaci generis species notissima.