Therapīa[1] (Graece θεραπεία), sive disciplina therapeutica,[1] appellantur in medicina, medicina dentium, psychologia consilia ad infirmitates, invaliditates, morbos, vel vulnera curanda apta. Fundamentum therapiae est diagnosis prius obtenta. Persona quae therapiam agit, nisi medicus est, therapeuta[1] vocatur.
Finis therapiae est inventio vel acceleratio sanationis, salutis, vel amotio vel levatio symptomatum et restitutio functionis corporis vel mentis.