Zanthoxylum bungeanum (binomen a Carolo Iohanne Maximowicz anno 1871 statutum) est arbor familiae Rutacearum, in montibus Sericae borealis et mediae sponte crescens.
E fructibus parvis specierum huius generis variarum in Asia orientali endemicarum condimentum conteritur, a pharmacologis "Zanthoxyli fructus" appellatum, in ferculis Iaponensibus et Sinensibus (praecipue regionis Suchuenensis) usitatissimum. Species Z. bungeanum fontem optimum esse huius condimenti a traditionalibus medicis Sinensibus reputatur.[2]