Ab urbe condita (Anno Urbis Conditae: AUC или a.u.c. или само a.u.)[1] — латинска фраза која значи „од основањето на градот (Рим)“,[2] која традиционално се смета дека е 753 година п.н.е. AUC е систем за броење на години кој се користи од старите римските историчари за да се идентификуваат одредени римски години. Издавачите од времето на ренесансата на записите понекогаш додавале AUC, со што се создавал изгледот дека римјаните го користеле овој систем. Всушност, современите историчари го користеле AUC многу почесто отколку самите римјани. За времне на римското владеење се користеле два вида на броење на годините и тоа според конзулски според тоа кој бил конзул во таа година, и владеечка година на императорот,годината кога владеел императорот. Владеечката година се користела од страна на Византија по 537 година кога Јустинијан го вовел како задолжителен овој начин на мерење на времето. Примери за продолжено сметање на според владеечките години, особено присутно кај германските автори, е делото Историјата на Рим од авторот Теодор Момзен, и сметањето според ситемот наша ера.