Air payau

Sebahagian daripada siri
Kemasinan air
Tahap-tahap kemasinan
Air tawar (< 0.05%) Air payau (0.05–3%) Air masin (3–5%) Air garam (> 5% sehingga ke maksimum 26%–28%)
Jasad-jasad air
Air laut Tasik garam Tasik hipersalinus Kematu garam Tasik bawah laut
l b s

Air payau merupakan air dalam persekitaran semula jadi yang mempunyai tahap kemasinan lebih tinggi daripada air tawar, tetapi tidak sebanyak air laut. Ia mungkin terhasil akibat campuran air laut (air masin) dan air tawar seperti di muara sungai, atau ia mungkin wujud dalam akuifer fosil berpayau. Beberapa aktiviti manusia tertentu boleh menyebabkan penghasilan air payau, khususnya melibatkan projek kejuruteraan awam seperti pembentengan dan pembanjiran kawasan paya pantai untuk menghasilkan kolam air payau untuk ternakan udang air tawar. Air payau juga merupakan bahan buangan utama proses kuasa kecerunan kemasinan. Disebabkan air payau membantut pertumbuhan kebanyakan spesies tumbuhan darat, tanpa pengurusan yang sesuai ia berupaya untuk merosakkan alam sekitar.

Secara teknikal, air payau mengandungi 0.5 hingga 30 gram garam seliter—lebih kerap dinyatakan sebagai 0.5 hingga 30 bahagian per seribu (‰), dengan graviti tentu antara 1.0004 sehingga 1.0226. Oleh itu, kepayauan meliputi satu julat takat kemasinan dan tidak dianggap sebagai keadaan yang ditakrifkan secara tepat. Ia merupakan sesuatu ciri yang boleh didapati pada kebanyakan air permukaan yang payau dengan kemasinannya yang berubah-ubah dengan ketara merentasi ruang mahupun masa. Air dengan kepekatan garam lebih daripada 30‰ dianggap air garam.