Wangsa Bendahara

Wangsa Bendahara وڠسا بندهار‎code: ms is deprecated
Bendera hitam Bendahara Melaka
Negara	Bersejarah Kesultanan Johor Kerajaan Pahang Kesultanan Riau-Lingga Semasa Pahang Terengganu Johor
Gelaran	Sultan Johor Tunku Mahkota Johor Raja Muda Johor Sultan Pahang Tengku Mahkota Pahang Sultan Terengganu Yang di-Pertuan Muda Terengganu Maharaja Johor Sultan Kesang Sultan Riau-Lingga Raja Bendahara Pahang Raja Temenggong Muar Bendahara Johor Temenggong Johor
Diasaskan	1699
Pengasas	Sultan Abdul Jalil Riayat Shah IV, Sultan Johor
Ketua terkini	Al-Sultan Abdullah Ri’ayatuddin Al-Mustafa Billah Shah, Sultan Pahang
Cabang kadet	Temenggong (Wangsa) Al-Aydrus (Nama keluarga) Bahasa Melayu Al-Aidaroos (Nama keluarga) Bahasa Inggeris

Wangsa Bendahara (Jawi: وڠسا بندهار‎) ialah wangsa yang memerintahi Pahang, Terengganu dan Johor semasa – yang merupakan tiga negeri dari Malaysia. Kerabat diraja ini berasal dari Suku Ba'Alawi Sada daripada Bani Hasyim di Hadhramaut, Yaman. Memegang jawatan turun-temurun sebagai bendahara (pangkat tertinggi dalam golongan bangsawan Melayu) di mahkamah Singapura, Melaka dan Johor Lama sejak sekurang-kurangnya dari akhir abad ke-13.^[1]

Kedaulatan mereka sebagai kerabat diraja bermula pada akhir abad ke-17, apabila pemerintah terakhir Johor dari wangsa Melaka, Mahmud Shah II meninggal dunia tanpa waris lelaki. Pada tahun 1699, bendahara yang memerintah pada masa itu, Tun Abdul Jalil telah dimasyhurkan sebagai Sultan Abdul Jalil Shah IV Johor, memulakan penyatuan pemerintahan Bendahara dalam kesultanan, dengan ahli keluarga yang berlainan memegang kedua-dua gelaran sultan dan bendahara, dan kemudiannya bergelar. daripada temenggong.^[2]

Pada masa yang sama, Pahang telah ditubuhkan sebagai wilayah khas, dengan bendahara berturut-turut memerintah negeri itu sebagai wilayah peribadi mereka. Pada tahun 1770, berikutan pembubaran Empayar Johor secara beransur-ansur, negeri Pahang telah berubah menjadi kerajaan autonomi di bawah cucu Abdul Jalil IV, Tun Abdul Majid, yang keturunannya terus memerintah Pahang. Satu lagi negeri pecah belah, Kesultanan Riau-Lingga diperintah oleh keturunan Abdul Rahman Muazzam Shah, cicit Abdul Jalil IV, sehingga pembubarannya pada tahun 1911. Anak cabang, Wangsa Temenggong, telah memegang takhta Johor moden, melalui keturunan Temenggong Abdul Jamal, seorang lagi cucu Abdul Jalil IV.^[3]

Cabang lain, kerabat diraja Terengganu mewakili salah satu keturunan lelaki muda wangsa Bendahara. Pada tahun 1717, Tun Zainal Abidin, adik kepada Abdul Jalil IV telah menguasai Terengganu dengan gelaran Maharaja. Beliau mendapat pengiktirafan sebagai sultan pertama negeri itu daripada anak saudaranya Sultan Sulaiman Badrul Alam Shah dari Johor pada tahun 1725.^[4]