Ethik

De Ethik (ooltgreeksch ἠθική (ἐπιστήμη) ēthikē (epistēmē) „dat (Weten) vun de Seden“, vun ἦθος ēthos „ Mood, Sitt, Bruuk; Charakter, Aart vun’n Sinn“, up latiensch mos, pl.: mores) is en vun de groten Twiegen vun de Philosophie un befaat sik mit de Moral. Cicero hett to siene Tiet as eersten dat Woort ēthikē översett’ in dat ganz nee latiensche Woort philosophia moralis^[1]. Vun dor af an is düt Woort in de Philosophie up Latiensch bruukt wurrn.

De Ethik un de Twiegen, de dor nu wedder vun afgaht, weert ok „Praktische Philosophie“ nömmt in’n Ünnerscheed to de „Theoreetsche Philosophie“. De Praktische Philosophie befaat sik mit dat Doon un Hanneln vun de Minschen, de theoreetsche Philosophie mit de Grundlagen vun dat Denken. To de Praktische Philosophie höört Twiegen, as Rechtsphilosophie un Staatsphilosophie. To de theoreetsche Philosophie höört Twiegen, as Logik, Kennistheorie un Metaphysik.

1. ↑ Cicero, De fato 1; Historisches Wörterbuch der Philosophie: Moral, moralisch, Moralphilosophie, Bd. 6, S. 149