Atlantische talen

De Atlantische talen (oorspronkelijk "West-Atlantische talen" genoemd door Joseph Greenberg) zijn een groep Afrikaanse talen binnen de Niger-Congotalen. Hoewel ze lange tijd werden beschouwd als een primaire tak van Niger-Congo, is het volgens recentere bevindingen meer een voornamelijk geografische en taaltypologische groepering van verschillende primaire takken van Niger-Congo.

De ongeveer 50 Atlantische talen worden gesproken vanuit de monding van de rivier de Sénégal langs de Afrikaanse Atlantische kust tot Liberia, vooral in de huidige staten Senegal, Gambia, Guinee, Guinee-Bissau, Sierra Leone, Mali, Niger, Nigeria, Ghana en Burkina Faso van ongeveer 27 miljoen mensen gesproken.

Verreweg de belangrijkste Atlantische taal is de Fulfulde (ook wel Ful, Fula, Fulani, Pulaar of Peul genoemd), waarvan de dialecten worden gesproken door 18 miljoen moedertaalsprekers en door minstens nog eens vier miljoen secundaire sprekers (zie de uitsplitsing van de Ful-dialecten hieronder). De Fulani zijn een oud West-Afrikaans pastoraal volk dat zich vestigde of nomadiseerde in een groot gebied in sub-Sahara West-Afrika, tegenwoordig ligt de focus op Niger, Burkina Faso, Nigeria, Kameroen, Benin, Togo, Mali, Guinee, Senegal, Mauritanië en Gambia. Andere belangrijke Noord-Atlantische talen zijn Wolof, nauw verwant aan Fulfulde (8 miljoen met tweede sprekers, de hoofdtaal van Senegal), Serer-Sine met 1,2 miljoen sprekers en de Zuid-Atlantische Temne (1,5 miljoen sprekers, Sierra Leone).