De basale dendriet is een dendriet, die ontstaat aan de basis van de piramidecel en kortere radiaal verdeelde dendrieten omvat die impulsen ontvangen van de piramidecellen en nabijgelegen neuronen. De impulsen worden doorgegeven aan het soma of het cellichaam.[1] Door hun directe hechting aan het cellichaam zelf, kunnen basale dendrieten sterke depolariserende stromen afgeven en daardoor een sterk effect hebben op de actiepotentiaaloutput in neuronen.[2]
De fysieke kenmerken van basale dendrieten variëren op basis van hun locatie en de soort waarin ze voorkomen. Zo zijn de basale dendrieten van mensen in het algemeen de meest ingewikkelde en komen ze in een grote dichtheid bij de ruggengraat voor in vergelijking met andere soorten zoals makaken. Er wordt ook opgemerkt dat basale dendrieten van de prefrontale cortex groter en complexer zijn in vergelijking met de kleinere en eenvoudigere dendrieten in de visuele cortex.[3] Basale dendrieten zijn in staat enorme hoeveelheden prikkels, die verantwoordelijk zijn voor veel van de verschillende niet-lineaire reacties van modulerende informatie in de neocortex, analoog te verwerken.[4] Basale dendrieten bestaan bovendien tijdelijk in de korrelcellen (Neuronum granuliforme) van de gyrus dentatus, voordat ze verwijderd worden door regulerende factoren.[5] Deze verwijdering vindt meestal plaats voordat de cel de volwassen leeftijd bereikt en aangenomen wordt dat het door intracellulaire en extracellulaire signalen wordt gereguleerd.[5] Basale dendrieten maken deel uit van de meer overkoepelende dendritische boomstructuur, die aanwezig is bij piramidecellen. Ze vormen samen met de apicale dendrieten het deel van het neuron dat het grootste deel van de elektrische signalen ontvangt. Basale dendrieten blijken voornamelijk betrokken te zijn bij de verwerking van neocorticale informatie.[6]