Cellulose

Cellulose
Structuurformule en molecuulmodel
▵ Structuurformule en molecuulmodel van cellulose
Algemeen
Molecuul­formule	(C6H10O5)n
Andere namen	abicel, β-amylose, arbocel, avicel, celufi, CEPO, elcema, solka-floc
CAS-nummer	9004-34-6
EG-nummer	232-674-9
Wikidata	Q80294
Beschrijving	veelvoorkomend polysacharide dat zorgt voor stevigheid en structuur
Vergelijkbaar met	amylose, amylopectine, glycogeen
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
Omgang	vermijdt vonken in de nabijheid (vooral bij het gebruik van fijn cellulosepoeder)
LD50 (ratten)	(oraal) > 5000 mg/kg (intraperitoneaal) > 31600 mg/kg
LD50 (konijnen)	(dermaal) > 2000 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand	vast
Kleur	wit
Dichtheid	1,5 g/cm³
Onoplosbaar in	water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Cellulose is een hoofdbestanddeel van de celwanden van planten. Het is een organische verbinding die de meest voorkomende natuurlijke (biologische) polymeer (biopolymeer) is op aarde.^[1] Het komt ook voor bij verschillende algensoorten, en ook enkele bacteriën zijn in staat cellulose uit te scheiden.^[2]

Cellulose is een β-1,4-glucaan, een polysacharide (meervoudige suiker) opgebouwd uit een lineaire keten van enkele honderden tot vele duizenden β (1 → 4) gekoppelde D-glucose-eenheden, aan elkaar gelinkt tot een polymere keten. Die lange ketens van glucose-eenheden vormen cellulosemoleculen, onderdelen van hogere structuren met vaak statische functies als scheurbestendige vezels in planten. Plantenvezels bestaan meestal uit holle cellen met een dikke celwand, die grotendeels bestaat uit cellulose, hemicellulose en lignine. Katoenvezel bestaat nagenoeg (90%) uit zuivere cellulose; bij hout is dat 40-50% en bij gedroogde hennep 57%.^[3][4][5]

Cellulose is bijna niet oplosbaar in klassieke oplosmiddelen. In tegenstelling tot andere polymere vormen van glucose, zoals zetmeel en glycogeen, is de biopolymeer cellulose slecht verteerbaar tot de celbrandstof glucose.Geen enkel hoger organisme is in staat cellulose af te breken tot glucose omdat ze hiervoor de enzymen niet hebben. Enkel bacteriën en schimmels/gisten zijn hiertoe in staat. Mensen kunnen het niet verteren. Herkauwers hebben symbiotische bacteriën met het enzym cellulase in hun ingewanden waardoor ze de cellulose wel kunnen verteren. In gematigde streken wordt de cellulosecomponent in hout door xylofage kevers in het larve-stadium (larven van de boktorrenfamilie) en micro-organismen zoals schimmels afgebroken; in tropische gebieden vervullen termieten hierin een belangrijke rol. Net als bij andere insecten zijn bij termieten het symbiotische micro-organismen in hun ingewanden die de cellulose tot glucose afbreken.

1. ↑ Natural Polymers, chemistryexplained.com, geraadpleegd op 3 juni 2015. Gearchiveerd op 23 mei 2015.
2. ↑ Romeo, Tony (2008). Bacterial biofilms. Springer, Berlin, 258–263. ISBN 978-3-540-75418-3.
3. ↑ Cellulose. (2008). In Encyclopædia Britannica. Geraadpleegd op 11 januari 2008, uit Encyclopædia Britannica Online.
4. ↑ Chemical Composition of Wood (gearchiveerd op 2018-10-13). ipst.gatech.edu.
5. ↑ Piotrowski, Stephan and Carus, Michael (May 2011) Multi-criteria evaluation of lignocellulosic niche crops for use in biorefinery processes. nova-Institut GmbH, Hürth, Germany.