Endochondrale ossificatie

Endochondrale ossificatie, ook wel endochondrale botvorming is het vormen van lange botten en korte botten, de ribben en wervels en de bovenste en onderste ledematen,^[1] de botten van de schedelbasis (inclusief het zeefbeen en wiggenbeen)^[2] en het mediale uiteinde van het sleutelbeen.^[3] Bovendien is endochondrale ossificatie niet beperkt tot de embryonale ontwikkeling, maar speelt het ook een cruciale rol bij de genezing van botbreuken.^[4] De term endochondraal betekent dat het proces van binnenuit wordt uitgevoerd.

Bij de endochondrale ossificatie vindt ossificatie plaats, vanuit kraakbeen, en vindt bijvoorbeeld in de epifysairschijven, groeischijven, plaats. Hiervoor is een hyaline kraakbeenprecursor nodig. Er zijn twee centra van ossificatie voor endochondrale ossificatie.

Variaties in het ritme van endochondrale ossificatie, zoals het stoppen van de laatste endochondrale ossificatie, zijn op röntgenfoto's te zien als groei-stop-strepen met een hogere botdichtheid (Harris-lijnen).

1. ↑ Blumer, Michael J. F. (1 May 2021). Bone tissue and histological and molecular events during development of the long bones. Annals of Anatomy - Anatomischer Anzeiger 235: 151704. ISSN: 0940-9602. PMID 33600952. DOI: 10.1016/j.aanat.2021.151704.
2. ↑ Sadler, T.W. (2023). Langman's medical embryology, 15th. Wolters Kluwer Health. ISBN 978-1975179960.
3. ↑ Hyland, S; Charlick, M; Varacallo, M (2023), "Anatomy, Shoulder and Upper Limb, Clavicle", StatPearls, Treasure Island, Florida FL): StatPearls Publishing, PMID 30252246
4. ↑ Šromová, V, Sobola, D, Kaspar, P (5 november 2023). A Brief Review of Bone Cell Function and Importance.. Cells 12 (21). PMID 37947654. PMC 10648520. DOI: 10.3390/cells12212576. Sjabloon:CC-notice