Giuseppe Garibaldi | ||||
---|---|---|---|---|
Garibaldi in 1866
| ||||
Geboren | 4 juli 1807 Nice | |||
Overleden | 2 juni 1882 Caprera | |||
Politieke partij | Jong Italië (1831–1848) Partito d'Azione (1848–1867) Sinistra Storica (1867–1877) L'Estrema (1877–1882) | |||
Partner | Anita Garibaldi (1842–1849) Na haar dood Giuseppina Raimondi (voor één dag) en Francesca Armosino | |||
Beroep | Politicus, Generaal Boer | |||
Handtekening | ||||
|
Giuseppe Garibaldi (Nice, 4 juli 1807 – Caprera, 2 juni 1882) was een Italiaanse generaal, politicus en nationalist die een grote rol speelde in de geschiedenis van Italië. Samen met Camillo Cavour, Victor Emanuel II van Italië en Giuseppe Mazzini wordt hij beschouwd als een van de Italiaanse 'vaders des vaderlands'.
Garibaldi speelde een centrale rol tijdens de Italiaanse eenwording, de Risorgimento waarin hij persoonlijk vocht en leiding gaf aan militaire campagnes die uiteindelijk hebben geleid tot een verenigd Italië. Hij was generaal tijdens de tijdelijke regering van Milaan in het Revolutiejaar 1848, generaal die de Romeinse Republiek beschermde tegen Franse legers (1849) en vanaf 1860 streed Garibaldi met zijn 1.089 Roodhemden, I Mille, tussen 11 en 70 jaar oud, voor de vrijheid van Italië.
Hij werd in zijn tijd ook wel 'Held van Twee Werelden' genoemd vanwege zijn militaire campagnes in Zuid-Amerika en Europa, een reputatie die hij niet alleen kreeg in Italië, maar door de opkomst van de internationale media ook daarbuiten. Hij werd bewonderd door sommige van de belangrijkste intellectuelen van zijn tijd, zoals Victor Hugo, Alexandre Dumas en George Sand.