Heroic couplet

Het heroic couplet is een versvorm die met name in de Engelse poëzie tot bloei kwam in de tweede helft van de 17e en de eerste helft van de 18e eeuw. Hoewel de versvorm al werd geïntroduceerd door Geoffrey Chaucer in onder meer de Canterbury Tales en ook door William Shakespeare in wat lossere vorm werd toegepast, waren het met name John Dryden en Alexander Pope die de vorm tot bloei brachten en veelvuldig toepasten in hun epische gedichten.

De term couplets verwijst naar groepen van twee paarsgewijs rijmende regels, meestal in mannelijk rijm, volgens het rijmschema aa bb. Deze couplets bestaan uit jambische pentameter, wat inhoudt dat elke regel vijf jambische versvoeten bevat en derhalve bestaat uit tien lettergrepen. De couplets zijn gesloten, dat wil zeggen dat zij een afgesloten gedachtegang bevatten, die wordt beëindigd met een leesteken. Jambische pentameters in open vorm werden en worden door dichters veelvuldig toegepast, waarbij een zinsnede kan doorlopen in een opvolgende regel. In dat geval is er sprake van enjambement. Variaties op de vorm komen voor in de vorm van triplets (drie opeenvolgende rijmende regels) of in combinatie met een alexandrijn.