Kabinet–Eden | ||||
---|---|---|---|---|
Kabinet in Verenigd Koninkrijk | ||||
Premier | Anthony Eden | |||
Partij(en) | Conservative Party | |||
1951–1955 1955–1959 | ||||
Start | 5 april 1955 | |||
Eind | 10 januari 1957 | |||
Voorganger | Churchill III | |||
Opvolger | Macmillan I | |||
Staatshoofd | Elizabeth II | |||
|
Het kabinet–Eden was de uitvoerende macht van de Britse overheid van 5 april 1955 tot 10 januari 1957. Het kabinet werd gevormd door de Conservative Party na het aftreden van premier Winston Churchill met Anthony Eden de nieuwe partijleider van de Conservative Party als premier. Enkele ambtsbekleders werden behouden van het vorige kabinet. In het kabinet zaten meerdere prominenten zoals Rab Butler, Harold Macmillan, Selwyn Lloyd, Robert Gascoyne-Cecil, David Maxwell Fyfe, Quintin Hogg, Iain Macleod, Alec Douglas-Home en Edward Heath.
Edens besluit om in 1956 het Verenigd Koninkrijk samen met Frankrijk mee te laten doen aan de bezetting van het door de Egyptische president Gamal Abdel Nasser (door Eden aangeduid als een "tweede Hitler") genationaliseerde Suezkanaal mondde uiteindelijk uit in een beschamende situatie voor Britten en Fransen, wat op haar beurt weer leidde tot het vervroegde aftreden van Eden in januari 1957 als premier en partijleider van de conservatieven. Hij werd opgevolgd door Harold Macmillan.